Πατραϊκός και Κορινθιακός Κόλπος Πληροφορίες

​Η Αρχαία Κόρινθος ήταν μία από τις πιο σημαντικές πόλεις – κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Σήμερα στην αρχαιολογική θέση, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το ναό του Απόλλωνα·° οι επτά απομένουσες Δωρικές στήλες, στέκονται σε προεξέχουσα θέση, επιβλέποντας την αρχαία Αγορά. Ο ναός χτίστηκε το 530 π.Χ., αποτελείται από 2 χώρους και αρχικά είχε 15 στήλες δωρικού ρυθμού στο μήκος του και 6 στο πλάτος. Η αγορά της πόλης είχε τριγωνικό σχήμα και στέγαζε καταστήματα με παρόμοιο στήσιμο, που το καθένα χωριζόταν σε 2 χώρους. Η πρόσοψη αποτελούνταν από διπλή σειρά στηλών, η εξωτερική δωρικού ρυθμού και η εσωτερική ιωνικού. Στην αρχαία αγορά μπορεί κανίς να επισκεφθεί τα καταστήματα όπου στάθηκε ο Απόστολος Παύλος, μαζί με το αρχαίο Συμβούλιο. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά από τα προπύλαια θα οδηγηθείτε στην οδό Λεχαίου όπου θα συναντήσετε το Σιντριβάνι του Πύρινου, με τις 6 σπηλαιόμορφες κάμαρες και το σιντριβάνι της Γλαύκης σκαλισμένο στο βράχο. Στην αρχαιολογική τοποθεσία θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το Ωδείο, χτισμένο τον 1ο αιώνα και το θέατρο 18.000 θέσεων, χτισμένο τον 5ο αιώνα π.Χ. το οποίο αργότερα μετατράπηκε από του Ρωμαίους σε αρένα για αγώνες ζώων. Τέλος, μπορείτε να περιηγηθείτε στα απομεινάρια της παλαίστρας και του Ναού του Ασκληπιού κοντά στην κρήνη της Λερναίας. Πάνω από την αρχαία Κόρινθο βρίσκεται το κάστρο της Ακροκορίνθου, η ακρόπολη της αρχαίας πόλης, που αξίζει ξεχωριστή επίσκεψη.

Σημεία ενδιαφέροντος κοντά στην Κόρινθο:

Η Ιτέα, είναι μία πόλη και πρώην Δήμος το νοτιοανατολικό άκρο της Φωκίδας. Χτισμένη στο βάθος του Χρισσέου Κόλπου, επεκτείνεται με τη γειτονική Κίρρα κατά μήκος της ακτής της πεδιάδας με το ίδιο όνομα, τη Χρισσέα Πεδιάδα και είναι το νότιο άκρο των Δελφών. Είναι μία σχετικά νέα πόλη αφού ιδρύθηκε το 1830 και κατάφερε να γίνει σύντομα εμπορικό και διακομιστικό κέντρο χάρις σε μία σειρά ευνοϊκών καταστάσεων. Η πρόσβαση στην πόλη είναι εύκολη, είτε από την πόλη, με ένα καλό λιμάνι που εξυπηρετεί κοινό και προϊόντα, είτε από ξηρά, αφού συνδέεται με το βασικό οδικό άξονα της Ελλάδας. Είναι επίνειο όχι μόνο της Άμφισσας και των Δελφών αλλά και για ολόκληρη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας.
 
Το Γαλαξίδι είναι πόλη και πρώην Δήμος του νότιου άκρου της Φωκίδας. Το σύγχρονο Γαλαξίδι είναι χτισμένο στην τοποθεσία του αρχαίου Χαλείου, πόλη της δυτικής Λοκρίδας. Ίχνη κατοίκησης είναι σπαρμένα από τους προϊστορικούς ήδη χρόνους με αποκορύφωμα την Πρώιμη Ελλαδική Περίοδο (Ανεμοκάμπη, Πελεκάρι, Κεφαλάρι, Αψιφιά). Ένας σημαντικός Μυκηναϊκός οικισμός βρισκόταν στη Βίλλα, στο λόφο του Αγίου Αθανασίου , επίσης αποκαλύφθηκε ένας οχυρωμένος οικισμός (700 π.Χ.). Στην Αρχαϊκή και Κλασσική περίοδο (7ος – 4ος αιώνας π.Χ.) αναπτύχθηκε το διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο στη σύγχρονη τοποθεσία του Αγίου Βλάσση. Φαίνεται ότι γύρω στα 300 π.Χ. η συγκεκριμένη τοποθεσία ήταν κατοικημένη και περικυκλωμένη από οχυρωματικά τείχη, κατά την περίοδο της επέκτασης της δύναμης του Αιτωλικού πρωταθλήματος. Το Χάλειο ήκμασε κατά την ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο  μέχρι το 2ο αιώνα μ.Χ. Σε μία παλιά έπαυλη στο Γαλαξίδι υπάρχουν δύο μουσεία.

Ιστορία

Ο οικισμός της Κορίνθου υπάρχει από το 5000 π.Χ. όπως ανακαλύφθηκε στην περιοχή Κόρακας, μία απόδειξη της κατοίκησης της Κορίνθου από τη Νεολιθική ήδη εποχή. Στην αρχαιότητα η Κόρινθος ΄΄ηταν μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες πόλεις στην Ελλάδα, με ρόλο-κλειδί στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Μετά το 200 π.Χ. έγινε πρωτεύουσα της Αχαϊκής Συνομοσπονδίας. Υπό τη διοίκηση του Ιούλιου Καίσαρα έγινε πρωτεύουσα της Αχαϊκής επαρχίας. Στη διάρκεια του Μεσσαίωνα συσχετίστηκε με τα εντυπωσιακά οχυρωματικά έργα της Ακροκορίνθου. Ένας ισχυρότατος σεισμός κατέστρεψε την πόλη το 1858, οπότε και ξαναχτίστηκε με αντισεισμικές προδιαγραφές βάσει νέου σχεδίου πόλεως, 9 χλμ βορειότερα της αρχαίας πόλης. Η πόλη της Παλιάς Κορίνθου βρίσκεται στην Αρχαία Κόρινθο.
Σήμερα η Κόρινθος βρίσκεται 83 χλμ δυτικά της Αθήνας. Ο Δήμος Κορίνθου έχει πληθυσμό 58.192 κατοίκους σύμφωνα με την καταγραφή του 2011, ο δεύτερος πιο πυκνοκατοικημένος δήμος της Πελοποννήσου, μετά την Καλαμάτα. Περιβάλλεται από τις παράκτιες κωμοπόλεις, Λέχαιο, Ίσθμια, Κεχριές, την ηπειρωτική κωμόπολη Εξαμίλια καθώς και την αρχαιολογική τοποθεσία και το χωριό της Αρχαίας Κορίνθου. Τα φυσικά χαρακτηριστικά γύρω από την πόλη περιλαμβάνουν τη στενή παράκτια πεδιάδα της Βόχας, τον Κορινθιακό κόλπο, τον Ισθμό της Κορίνθου και το κανάλι της, το Σαρωνικό κόλπο, τα Όνεια Όρη και ο μονολιθικός βράχος της Ακροκορίνθου, όπου ήταν χτισμένη η μεσαιωνική ακρόπολη. Ως πρωτεύουσα νομού είναι το εξέχον διοικητικό, εμπορικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Το κέντρο της πόλης έχει φαρδιούς δρόμους, πάρκα, πλατείες κι ένα γραφικό λιμάνι με ψαρότρατες. Όμορφοι πεζόδρομοι δελεάζουν τους επισκέπτες για μία βόλτα, καφέ και αγορές, με μνημεία, μουσεία και ιστορικές τοποθεσίες να περιβάλλουν την πόλη.

Δελφοί

Οι Δελφοί, o πιο γνωστός θρησκευτικός και πολιτιστικός χώρος στην αρχαιότητα, όντας ένας Πανελλήνιος τέμενος και ένας διάσημος μάντης στην αρχαία Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό πως τόσο οι μύθοι όσο και οι αρχαίες πηγές αναφέρονται στους Δελφούς ως το κέντρο του κόσμου, που βρίσκεται στους πρόποδες του Παρνασσού σε ένα εντυπωσιακό τοπίο με επισκόπηση του κόλπου της Ιτέας. Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει δύο ιερά αφιερωμένα στον Απόλλωνα και την Αθηνά Προναία.

Ο Απόλλωνας ήταν η κύρια θεότητα που λατρευόταν στους Δελφούς και η λατρεία του καθιερώθηκε τον όγδοο αιώνα π.Χ. σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη οικοδομική δραστηριότητα στο ιερό. Οι μύθοι αναφέρονται στην ίδρυση του ιερού από τον Απόλλωνα, όταν έφτασε μεταμορφωμένος σε δελφίνι και τον αποκαλούν Δελφίνιο. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Απόλλων Πύθιος σκότωσε το ερπετό Πύθωνας που φύλαγε τον αρχικό τέμενος της Μητέρας Γης. Οι φημισμένοι Πυθικοί Αγώνες γιόρτασαν αυτόν τον θάνατο και τίμησαν τον Απόλλωνα με μουσικούς και αθλητικούς εορτασμούς. Μέχρι τον έκτο αιώνα π.Χ. το Πυθιακό φεστιβάλ είχε γίνει σχεδόν τόσο δημοφιλές όσο και οι φημισμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά την αυξανόμενη θρησκευτική επιρροή των Δελφών σε όλη την Ελλάδα. Οι μουσικοί διαγωνισμοί πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο, το οποίο χτίστηκε για πρώτη φορά σε πέτρα τον 4ο αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια ανακαινίστηκε αρκετές φορές. Η σημερινή του μορφή χρονολογείται στον τρίτο αιώνα π.Χ. θα μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Το 582 π.Χ. αθλητικά γεγονότα, σχεδόν παρόμοια με τα Ολυμπιακά, συμπεριλήφθηκαν επίσης στους Πυθίους Αγώνες. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. έλαβαν χώρα στο στάδιο, το οποίο ήταν ψηλότερα στην πλαγιά και διατηρείται καλά στις μέρες μας με τη μορφή που χτίστηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. Τα ονόματα των νικητών στις βάσεις των αγαλμάτων τους, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, αποδεικνύουν την πανελλήνια συμμετοχή σε αυτούς τους Αγώνες. Υποστηρίζοντας αυτό, οι Ωδές του Πίνδαρου επαινούν τους Πυθικούς νικητές και πιο συγκεκριμένα τον νικητή του αγώνα άρμα Ιέρο, τύραννο της σικελικής πόλης Γκέλα. Ο Πολύζαλος, επίσης τύραννος της Γκέλας αφιερωμένος στον Απόλλωνα, το περίφημο χάλκινο άγαλμα ενός Αρωγού μετά τη νίκη του σε αρματοδρομία των Πυθικών Αγώνων. Μια άλλη πλούσια προσφορά ήταν αυτή του Δάοχου Β'. Αποτελούνταν από εννέα μαρμάρινα αγάλματα, όλα μέλη της οικογένειας του Δάοχου που ήταν νικητές στους αγώνες των Δελφών. Και τα δύο αγάλματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών των Δελφών.

Οι Δελφοί θεωρούνταν στην αρχαιότητα ως το πιο αξιόπιστο μαντείο και τόσο οι απλοί άνθρωποι όσο και οι διάσημοι κυβερνήτες και οι πόλεις το συμβουλεύτηκαν. Η μαντεία και άλλες τελετουργίες λατρείας έλαβαν χώρα στο ναό του Απόλλωνα και πιο συγκεκριμένα στο αντίτονο, όπου στεγάστηκαν επίσης ένα άγαλμα του Απόλλωνα και του ομφαλού, σύμβολο των Δελφών ως το κέντρο του κόσμου. Σύμφωνα με το μύθο, υπήρχαν πέντε διαφορετικοί ναοί του Απόλλωνα που χτίστηκαν πριν από τον υπάρχοντα, ένας επιβλητικός δωρικός ναός που ολοκληρώθηκε το 330 π.Χ. και σήμερα στέκεται σε μια κεντρική βεράντα και μερικώς ανακαινισμένος. Το μαντείο έγινε διάσημο ειδικά κατά τη διάρκεια του αρχαϊκού αποικισμού, όταν οι ελληνικές μητροπόλεις ζήτησαν την έγκριση του Θεού πριν ιδρύσει αποικία, ενισχύοντας τους θρησκευτικούς δεσμούς μεταξύ των πόλεων. Είναι ενδεικτικό της πολιτικής της δύναμης το γεγονός ότι η Προφήτης συνέχισε να παρακολουθεί τις αποικίες μετά την ίδρυσή τους. Κατά τη διάρκεια του έβδομου αιώνα η φήμη του μαντείου έφθασε από Magna Graecia στα δυτικά στη μικρή Ασία στα ανατολικά. Το Μαντείο έφτασε στο αποκορύφωμά του μεταξύ του έκτου και του τέταρτου αιώνα π.Χ., όταν πολλές αναθηματική προσφορά από όλο τον ελληνικό κόσμο αφιερώθηκαν στον Απόλλωνα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την καθοδήγησή του ή σε περιπτώσεις σημαντικών γεγονότων, όπως νίκες πολέμου ή νίκες στους Πυθικούς Αγώνες. Οι περισσότερες αναθηματικές προσφορές στέκονταν κατά μήκος του λεγόμενου Ιερού Δρόμου, ενός δρόμου που προσκυνητές και επισκέπτες ακολουθούσαν μέσα από τον τέμενος μέχρι να φτάσουν στο ναό του Απόλλωνα. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τα Θησαυροφυλάκια, μικρά κτίρια σε σχήμα ναού, χτισμένα από πόλεις για να διατηρούν με ασφάλεια τις προσφορές τους και να επιδεικνύουν τον πλούτο και την ευημερία τους στους επισκέπτες του ιερού.

Υπήρχαν αρκετά Θησαυροφυλάκια στο ιερό που αναφέρθηκαν από πηγές, συμπεριλαμβανομένου του παλαιότερου που αφιερώθηκε από τους Κορινθίους, και το Θησαυροφυλάκιο των Μασαλιωτών, που χτίστηκε για να ενισχύσει την αυξανόμενη εμπορική δύναμη αυτής της αποικίας. Όπως και στις δύο αυτές περιπτώσεις, δεν έχουν εντοπιστεί όλα τα θησαυροφυλάκια στα ερείπια με βεβαιότητα ή είναι σαφώς ορατά. Ένα από τα πλουσιότερα μνημεία του ιερού ήταν το θησαυροφυλάκιο που αφιέρωσε ο λαός της Σίφνου, του πιο ευημερούντος από τα ελληνικά νησιά τον έκτο αιώνα π.Χ. Ήταν κατασκευασμένο από παριανό μάρμαρο και είχε αξιοθαύμαστη ανάγλυφη διακόσμηση. Αν και το Θησαυροφυλάκιο διατηρείται μόνο σε επίπεδο θεμελίωσης, τα γλυπτά του εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Το κυρίαρχο Θησαυροφυλάκιο κατά μήκος του Ιερού Δρόμου είναι αυτό των Αθηναίων, που χτίστηκε γύρω στο 500 π.Χ. ως σύμβολο της νίκης της δημοκρατίας επί της τυραννίας ή στη μνήμη της νίκης των Αθηναίων εναντίον των Περσών στο Μαραθώνα (490 π.Χ.). Είχε το σχήμα ενός μικρού δωρικού ναού και σύμφωνα με φιλολογικές πηγές, περιείχε τρόπαια αρκετών αθηναϊκών πολεμικών νικών, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του Μαραθώνα. Αναστηλώθηκε έτσι ώστε στις μέρες μας να ξεχωρίζει στον αρχαιολογικό χώρο. Φημιζόταν για την κομψή ανάγλυφη διακόσμηση με τις μυθικές σκηνές των Ελλήνων ηρώων Θησέα και Ηρακλή. τα αυθεντικά γλυπτά εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών.
​
Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών περιλαμβάνει και ιερό αφιερωμένο στην Αθηνά Προναία. Μέσα στα όριά του, ανάμεσα σε βωμούς και πολλά λατρευτικά κτίρια, υπήρχε η περίφημη κυκλική Θόλος και τα ερείπια τριών ναών αφιερωμένων στη θεά, δύο αρχαϊκών και ένας που χρονολογείται στον τέταρτο αιώνα π.Χ. Στους Δελφούς υπάρχει αρχαιολογική έρευνα από τον 19ο αιώνα και στα δύο ιερά. Το Αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται στο χώρο παρουσιάζει την ιστορία τους εκθέτοντας τα ευρήματα σε θεματικές ενότητες.

Ολυμπία

Ένα ιερό της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία της χερσονήσου της Πελοποννήσου, είναι γνωστό ότι ήταν ο τόπος των Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς χρόνους. Το πιο τιμημένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας βρίσκεται στην όμορφη κοιλάδα του Αλφειού ποταμού. Αφιερωμένο στο Δία, πατέρα των θεών, εκτείνεται στο νοτιοδυτικό άκρο του όρους Κρόνος, στις εκβολές του Αλφειού και Κλαδείου ποταμού, σε ένα κατάφυτο, καταπράσινο τοπίο. Παρότι απομονωμένη στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία έγινε το πιο σημαντικό θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο στην Ελλάδα. Η φήμη της ήρθε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη σημαντικότερη εθνική διοργάνωση και υψηλού κύρους σε διεθνές επίπεδο, που συνέβαινε κάθε 4 χρόνια για να τιμήσουν το Δία. Η ρίζα της λατρείας και της διοργάνωσης μας πηγαίνουν πολλούς αιώνες πίσω. Τοπικοί μύθοι αφορούν τον περίφημο Πέλοπα, τον πρώτο κυβερνήτη της περιοχής και τον ποταμό Αλφειό, να προδίδουν τους στενούς δεσμούς ανάμεσα στο ιερό και την Ανατολή και τη Δύση.

Απομεινάρια τροφών και καμένων προσφορών χρονολογούνται στον 10ο αιώνα π.Χ. δίνοντας στοιχεία μακραίωνης ιστορίας και θρησκευτικής δραστηριότητας στην τοποθεσία. Κανένα κτήριο δεν έχει επιβιώσει από εκείνη την πρότερη περίοδο χρήσης. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν στην τοποθεσία από τις αρχές της Ήλιδας τον 8ο αιώνα π.Χ.  – με την παράδοση να τοποθετεί χρονικά τους πρώτους αγώνες το 776 π.Χ. Η κλασσική περίοδος 4ος- 5ος αιώνας π.Χ. ήταν η χρυσή εποχή της Ολυμπίας. Πληθώρα νέων θρησκευτικών και κοσμικών κτηρίων ανεγέρθηκε. Στη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής οι αγώνες ήταν ανοιχτοί για συμμετοχή σε όλους τους κατοίκους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τον 3ο αι. π.Χ. την τοποθεσία έπληξαν ισχυροί σεισμοί που προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές. Φυλές που εισέβαλαν στην περιοχή το 267 μ.Χ. οδήγησαν σε οχύρωση που πραγματοποιήθηκε με υλικά που πάρθηκαν από τα μνημεία της. Παρά την καταστροφή, οι Ολυμπιακές διοργανώσεις συνεχίστηκαν μέχρι την τελευταία Ολυμπιάδα το 393 μ.Χ., οπότε ο χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α όρισε τη λήξη τους. Η αρχαιολογική τοποθεσία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το χωριό που ονομάζεται Αρχαία Ολυμπία και περιλαμβάνει ερείπια από την εποχή του Χαλκού μέχρι τη Βυζαντινή. Καλύπτει μια εκτεταμένη έκταση από απομεινάρια, σπαρμένα ανάμεσα σε χαμηλά δέντρα, καθώς και το αρχαίο στάδιο όπου πραγματοποιούνταν οι αγώνες. Μια εντυπωσιακή γκάμα από τεχνουργήματα που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών, βρίσκεται στο Μουσείο της Ολυμπίας.