Ο Στόλος μαςΤα σκάφη είναι ενδεικτικά. Θα μοιραστούμε μαζί σας συγκεκριμένες προτάσεις ανάλογα με το αίτημά σας, γι' αυτό μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας! Νιώστε τη ζεστασιά του ήλιου, τη δροσιά της θάλασσας και αφήστε το βλέμμα σας να χαθεί στον ορίζοντα
Η Πελοπόννησος είναι μια αγαπημένη περιοχή της νότιας Ελλάδας, η οποία ήταν χερσόνησος που συνδεόταν με την υπόλοιπη Ελλάδα με τον Ισθμό της Κορίνθου, στους αρχαίους χρόνους. Σήμερα, η περιοχή έχει διαχωριστεί από την ηπειρωτική χώρα με το στενό Κανάλι της Κορίνθου, αν και υπάρχουν πολλές γέφυρες που ενώνουν την Πελοπόννησο με την Αττική κατά μήκος του καναλιού. Είναι περιοχή ιδιαίτερα δημοφιλής και με έντονα πολιτιστικά στοιχεία, την οποία η τουρίστες από όλο τον κόσμο τιμούν, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην Πελοπόννησο θα βρείτε πολλές φυσικές ομορφιές, βουνά, δάση, ποτάμια και σπήλαια, που περιβάλλονται από θάλασσα και αμμώδης παραλίες ενώ το τοπίο συμπληρώνουν μνημεία από κάθε εποχή της πολυτάραχης Πελοποννησιακής ιστορίας, μαγευτικές αρχαιολογικές τοποθεσίες και υπέροχες βυζαντινές εκκλησίες που καθιστούν την Πελοπόννησο έναν ιδιαίτερα περιζήτητο προορισμό διακοπών. Η Πελοπόννησος έχει ξηρό κλίμα στα ανατολικά, κρύο, χιόνι και πλούσια βλάστηση στα κεντρικά και ορεινά μέρη της και βροχή και υγρασία στα δυτικά.
Αξιοθέατα στην Ολυμπία:
Η Αρχαία Κόρινθος ήταν μία από τις πιο σημαντικές πόλεις – κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Σήμερα στην αρχαιολογική θέση, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το ναό του Απόλλωνα·° οι επτά απομένουσες Δωρικές στήλες, στέκονται σε προεξέχουσα θέση, επιβλέποντας την αρχαία Αγορά. Ο ναός χτίστηκε το 530 π.Χ., αποτελείται από 2 χώρους και αρχικά είχε 15 στήλες δωρικού ρυθμού στο μήκος του και 6 στο πλάτος. Η αγορά της πόλης είχε τριγωνικό σχήμα και στέγαζε καταστήματα με παρόμοιο στήσιμο, που το καθένα χωριζόταν σε 2 χώρους. Η πρόσοψη αποτελούνταν από διπλή σειρά στηλών, η εξωτερική δωρικού ρυθμού και η εσωτερική ιωνικού. Στην αρχαία αγορά μπορεί κανίς να επισκεφθεί τα καταστήματα όπου στάθηκε ο Απόστολος Παύλος, μαζί με το αρχαίο Συμβούλιο. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά από τα προπύλαια θα οδηγηθείτε στην οδό Λεχαίου όπου θα συναντήσετε το Σιντριβάνι του Πύρινου, με τις 6 σπηλαιόμορφες κάμαρες και το σιντριβάνι της Γλαύκης σκαλισμένο στο βράχο. Στην αρχαιολογική τοποθεσία θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το Ωδείο, χτισμένο τον 1ο αιώνα και το θέατρο 18.000 θέσεων, χτισμένο τον 5ο αιώνα π.Χ. το οποίο αργότερα μετατράπηκε από του Ρωμαίους σε αρένα για αγώνες ζώων. Τέλος, μπορείτε να περιηγηθείτε στα απομεινάρια της παλαίστρας και του Ναού του Ασκληπιού κοντά στην κρήνη της Λερναίας. Πάνω από την αρχαία Κόρινθο βρίσκεται το κάστρο της Ακροκορίνθου, η ακρόπολη της αρχαίας πόλης, που αξίζει ξεχωριστή επίσκεψη. Σημεία ενδιαφέροντος κοντά στην Κόρινθο: Η Ιτέα, είναι μία πόλη και πρώην Δήμος το νοτιοανατολικό άκρο της Φωκίδας. Χτισμένη στο βάθος του Χρισσέου Κόλπου, επεκτείνεται με τη γειτονική Κίρρα κατά μήκος της ακτής της πεδιάδας με το ίδιο όνομα, τη Χρισσέα Πεδιάδα και είναι το νότιο άκρο των Δελφών. Είναι μία σχετικά νέα πόλη αφού ιδρύθηκε το 1830 και κατάφερε να γίνει σύντομα εμπορικό και διακομιστικό κέντρο χάρις σε μία σειρά ευνοϊκών καταστάσεων. Η πρόσβαση στην πόλη είναι εύκολη, είτε από την πόλη, με ένα καλό λιμάνι που εξυπηρετεί κοινό και προϊόντα, είτε από ξηρά, αφού συνδέεται με το βασικό οδικό άξονα της Ελλάδας. Είναι επίνειο όχι μόνο της Άμφισσας και των Δελφών αλλά και για ολόκληρη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας. Το Γαλαξίδι είναι πόλη και πρώην Δήμος του νότιου άκρου της Φωκίδας. Το σύγχρονο Γαλαξίδι είναι χτισμένο στην τοποθεσία του αρχαίου Χαλείου, πόλη της δυτικής Λοκρίδας. Ίχνη κατοίκησης είναι σπαρμένα από τους προϊστορικούς ήδη χρόνους με αποκορύφωμα την Πρώιμη Ελλαδική Περίοδο (Ανεμοκάμπη, Πελεκάρι, Κεφαλάρι, Αψιφιά). Ένας σημαντικός Μυκηναϊκός οικισμός βρισκόταν στη Βίλλα, στο λόφο του Αγίου Αθανασίου , επίσης αποκαλύφθηκε ένας οχυρωμένος οικισμός (700 π.Χ.). Στην Αρχαϊκή και Κλασσική περίοδο (7ος – 4ος αιώνας π.Χ.) αναπτύχθηκε το διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο στη σύγχρονη τοποθεσία του Αγίου Βλάσση. Φαίνεται ότι γύρω στα 300 π.Χ. η συγκεκριμένη τοποθεσία ήταν κατοικημένη και περικυκλωμένη από οχυρωματικά τείχη, κατά την περίοδο της επέκτασης της δύναμης του Αιτωλικού πρωταθλήματος. Το Χάλειο ήκμασε κατά την ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο μέχρι το 2ο αιώνα μ.Χ. Σε μία παλιά έπαυλη στο Γαλαξίδι υπάρχουν δύο μουσεία. Ιστορία Ο οικισμός της Κορίνθου υπάρχει από το 5000 π.Χ. όπως ανακαλύφθηκε στην περιοχή Κόρακας, μία απόδειξη της κατοίκησης της Κορίνθου από τη Νεολιθική ήδη εποχή. Στην αρχαιότητα η Κόρινθος ΄΄ηταν μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες πόλεις στην Ελλάδα, με ρόλο-κλειδί στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Μετά το 200 π.Χ. έγινε πρωτεύουσα της Αχαϊκής Συνομοσπονδίας. Υπό τη διοίκηση του Ιούλιου Καίσαρα έγινε πρωτεύουσα της Αχαϊκής επαρχίας. Στη διάρκεια του Μεσσαίωνα συσχετίστηκε με τα εντυπωσιακά οχυρωματικά έργα της Ακροκορίνθου. Ένας ισχυρότατος σεισμός κατέστρεψε την πόλη το 1858, οπότε και ξαναχτίστηκε με αντισεισμικές προδιαγραφές βάσει νέου σχεδίου πόλεως, 9 χλμ βορειότερα της αρχαίας πόλης. Η πόλη της Παλιάς Κορίνθου βρίσκεται στην Αρχαία Κόρινθο. Σήμερα η Κόρινθος βρίσκεται 83 χλμ δυτικά της Αθήνας. Ο Δήμος Κορίνθου έχει πληθυσμό 58.192 κατοίκους σύμφωνα με την καταγραφή του 2011, ο δεύτερος πιο πυκνοκατοικημένος δήμος της Πελοποννήσου, μετά την Καλαμάτα. Περιβάλλεται από τις παράκτιες κωμοπόλεις, Λέχαιο, Ίσθμια, Κεχριές, την ηπειρωτική κωμόπολη Εξαμίλια καθώς και την αρχαιολογική τοποθεσία και το χωριό της Αρχαίας Κορίνθου. Τα φυσικά χαρακτηριστικά γύρω από την πόλη περιλαμβάνουν τη στενή παράκτια πεδιάδα της Βόχας, τον Κορινθιακό κόλπο, τον Ισθμό της Κορίνθου και το κανάλι της, το Σαρωνικό κόλπο, τα Όνεια Όρη και ο μονολιθικός βράχος της Ακροκορίνθου, όπου ήταν χτισμένη η μεσαιωνική ακρόπολη. Ως πρωτεύουσα νομού είναι το εξέχον διοικητικό, εμπορικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Το κέντρο της πόλης έχει φαρδιούς δρόμους, πάρκα, πλατείες κι ένα γραφικό λιμάνι με ψαρότρατες. Όμορφοι πεζόδρομοι δελεάζουν τους επισκέπτες για μία βόλτα, καφέ και αγορές, με μνημεία, μουσεία και ιστορικές τοποθεσίες να περιβάλλουν την πόλη. Δελφοί Οι Δελφοί, o πιο γνωστός θρησκευτικός και πολιτιστικός χώρος στην αρχαιότητα, όντας ένας Πανελλήνιος τέμενος και ένας διάσημος μάντης στην αρχαία Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό πως τόσο οι μύθοι όσο και οι αρχαίες πηγές αναφέρονται στους Δελφούς ως το κέντρο του κόσμου, που βρίσκεται στους πρόποδες του Παρνασσού σε ένα εντυπωσιακό τοπίο με επισκόπηση του κόλπου της Ιτέας. Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει δύο ιερά αφιερωμένα στον Απόλλωνα και την Αθηνά Προναία. Ο Απόλλωνας ήταν η κύρια θεότητα που λατρευόταν στους Δελφούς και η λατρεία του καθιερώθηκε τον όγδοο αιώνα π.Χ. σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη οικοδομική δραστηριότητα στο ιερό. Οι μύθοι αναφέρονται στην ίδρυση του ιερού από τον Απόλλωνα, όταν έφτασε μεταμορφωμένος σε δελφίνι και τον αποκαλούν Δελφίνιο. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Απόλλων Πύθιος σκότωσε το ερπετό Πύθωνας που φύλαγε τον αρχικό τέμενος της Μητέρας Γης. Οι φημισμένοι Πυθικοί Αγώνες γιόρτασαν αυτόν τον θάνατο και τίμησαν τον Απόλλωνα με μουσικούς και αθλητικούς εορτασμούς. Μέχρι τον έκτο αιώνα π.Χ. το Πυθιακό φεστιβάλ είχε γίνει σχεδόν τόσο δημοφιλές όσο και οι φημισμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά την αυξανόμενη θρησκευτική επιρροή των Δελφών σε όλη την Ελλάδα. Οι μουσικοί διαγωνισμοί πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο, το οποίο χτίστηκε για πρώτη φορά σε πέτρα τον 4ο αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια ανακαινίστηκε αρκετές φορές. Η σημερινή του μορφή χρονολογείται στον τρίτο αιώνα π.Χ. θα μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Το 582 π.Χ. αθλητικά γεγονότα, σχεδόν παρόμοια με τα Ολυμπιακά, συμπεριλήφθηκαν επίσης στους Πυθίους Αγώνες. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. έλαβαν χώρα στο στάδιο, το οποίο ήταν ψηλότερα στην πλαγιά και διατηρείται καλά στις μέρες μας με τη μορφή που χτίστηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. Τα ονόματα των νικητών στις βάσεις των αγαλμάτων τους, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, αποδεικνύουν την πανελλήνια συμμετοχή σε αυτούς τους Αγώνες. Υποστηρίζοντας αυτό, οι Ωδές του Πίνδαρου επαινούν τους Πυθικούς νικητές και πιο συγκεκριμένα τον νικητή του αγώνα άρμα Ιέρο, τύραννο της σικελικής πόλης Γκέλα. Ο Πολύζαλος, επίσης τύραννος της Γκέλας αφιερωμένος στον Απόλλωνα, το περίφημο χάλκινο άγαλμα ενός Αρωγού μετά τη νίκη του σε αρματοδρομία των Πυθικών Αγώνων. Μια άλλη πλούσια προσφορά ήταν αυτή του Δάοχου Β'. Αποτελούνταν από εννέα μαρμάρινα αγάλματα, όλα μέλη της οικογένειας του Δάοχου που ήταν νικητές στους αγώνες των Δελφών. Και τα δύο αγάλματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών των Δελφών. Οι Δελφοί θεωρούνταν στην αρχαιότητα ως το πιο αξιόπιστο μαντείο και τόσο οι απλοί άνθρωποι όσο και οι διάσημοι κυβερνήτες και οι πόλεις το συμβουλεύτηκαν. Η μαντεία και άλλες τελετουργίες λατρείας έλαβαν χώρα στο ναό του Απόλλωνα και πιο συγκεκριμένα στο αντίτονο, όπου στεγάστηκαν επίσης ένα άγαλμα του Απόλλωνα και του ομφαλού, σύμβολο των Δελφών ως το κέντρο του κόσμου. Σύμφωνα με το μύθο, υπήρχαν πέντε διαφορετικοί ναοί του Απόλλωνα που χτίστηκαν πριν από τον υπάρχοντα, ένας επιβλητικός δωρικός ναός που ολοκληρώθηκε το 330 π.Χ. και σήμερα στέκεται σε μια κεντρική βεράντα και μερικώς ανακαινισμένος. Το μαντείο έγινε διάσημο ειδικά κατά τη διάρκεια του αρχαϊκού αποικισμού, όταν οι ελληνικές μητροπόλεις ζήτησαν την έγκριση του Θεού πριν ιδρύσει αποικία, ενισχύοντας τους θρησκευτικούς δεσμούς μεταξύ των πόλεων. Είναι ενδεικτικό της πολιτικής της δύναμης το γεγονός ότι η Προφήτης συνέχισε να παρακολουθεί τις αποικίες μετά την ίδρυσή τους. Κατά τη διάρκεια του έβδομου αιώνα η φήμη του μαντείου έφθασε από Magna Graecia στα δυτικά στη μικρή Ασία στα ανατολικά. Το Μαντείο έφτασε στο αποκορύφωμά του μεταξύ του έκτου και του τέταρτου αιώνα π.Χ., όταν πολλές αναθηματική προσφορά από όλο τον ελληνικό κόσμο αφιερώθηκαν στον Απόλλωνα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την καθοδήγησή του ή σε περιπτώσεις σημαντικών γεγονότων, όπως νίκες πολέμου ή νίκες στους Πυθικούς Αγώνες. Οι περισσότερες αναθηματικές προσφορές στέκονταν κατά μήκος του λεγόμενου Ιερού Δρόμου, ενός δρόμου που προσκυνητές και επισκέπτες ακολουθούσαν μέσα από τον τέμενος μέχρι να φτάσουν στο ναό του Απόλλωνα. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τα Θησαυροφυλάκια, μικρά κτίρια σε σχήμα ναού, χτισμένα από πόλεις για να διατηρούν με ασφάλεια τις προσφορές τους και να επιδεικνύουν τον πλούτο και την ευημερία τους στους επισκέπτες του ιερού. Υπήρχαν αρκετά Θησαυροφυλάκια στο ιερό που αναφέρθηκαν από πηγές, συμπεριλαμβανομένου του παλαιότερου που αφιερώθηκε από τους Κορινθίους, και το Θησαυροφυλάκιο των Μασαλιωτών, που χτίστηκε για να ενισχύσει την αυξανόμενη εμπορική δύναμη αυτής της αποικίας. Όπως και στις δύο αυτές περιπτώσεις, δεν έχουν εντοπιστεί όλα τα θησαυροφυλάκια στα ερείπια με βεβαιότητα ή είναι σαφώς ορατά. Ένα από τα πλουσιότερα μνημεία του ιερού ήταν το θησαυροφυλάκιο που αφιέρωσε ο λαός της Σίφνου, του πιο ευημερούντος από τα ελληνικά νησιά τον έκτο αιώνα π.Χ. Ήταν κατασκευασμένο από παριανό μάρμαρο και είχε αξιοθαύμαστη ανάγλυφη διακόσμηση. Αν και το Θησαυροφυλάκιο διατηρείται μόνο σε επίπεδο θεμελίωσης, τα γλυπτά του εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Το κυρίαρχο Θησαυροφυλάκιο κατά μήκος του Ιερού Δρόμου είναι αυτό των Αθηναίων, που χτίστηκε γύρω στο 500 π.Χ. ως σύμβολο της νίκης της δημοκρατίας επί της τυραννίας ή στη μνήμη της νίκης των Αθηναίων εναντίον των Περσών στο Μαραθώνα (490 π.Χ.). Είχε το σχήμα ενός μικρού δωρικού ναού και σύμφωνα με φιλολογικές πηγές, περιείχε τρόπαια αρκετών αθηναϊκών πολεμικών νικών, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του Μαραθώνα. Αναστηλώθηκε έτσι ώστε στις μέρες μας να ξεχωρίζει στον αρχαιολογικό χώρο. Φημιζόταν για την κομψή ανάγλυφη διακόσμηση με τις μυθικές σκηνές των Ελλήνων ηρώων Θησέα και Ηρακλή. τα αυθεντικά γλυπτά εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών. Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών περιλαμβάνει και ιερό αφιερωμένο στην Αθηνά Προναία. Μέσα στα όριά του, ανάμεσα σε βωμούς και πολλά λατρευτικά κτίρια, υπήρχε η περίφημη κυκλική Θόλος και τα ερείπια τριών ναών αφιερωμένων στη θεά, δύο αρχαϊκών και ένας που χρονολογείται στον τέταρτο αιώνα π.Χ. Στους Δελφούς υπάρχει αρχαιολογική έρευνα από τον 19ο αιώνα και στα δύο ιερά. Το Αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται στο χώρο παρουσιάζει την ιστορία τους εκθέτοντας τα ευρήματα σε θεματικές ενότητες. Ολυμπία
Ένα ιερό της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία της χερσονήσου της Πελοποννήσου, είναι γνωστό ότι ήταν ο τόπος των Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς χρόνους. Το πιο τιμημένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας βρίσκεται στην όμορφη κοιλάδα του Αλφειού ποταμού. Αφιερωμένο στο Δία, πατέρα των θεών, εκτείνεται στο νοτιοδυτικό άκρο του όρους Κρόνος, στις εκβολές του Αλφειού και Κλαδείου ποταμού, σε ένα κατάφυτο, καταπράσινο τοπίο. Παρότι απομονωμένη στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία έγινε το πιο σημαντικό θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο στην Ελλάδα. Η φήμη της ήρθε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη σημαντικότερη εθνική διοργάνωση και υψηλού κύρους σε διεθνές επίπεδο, που συνέβαινε κάθε 4 χρόνια για να τιμήσουν το Δία. Η ρίζα της λατρείας και της διοργάνωσης μας πηγαίνουν πολλούς αιώνες πίσω. Τοπικοί μύθοι αφορούν τον περίφημο Πέλοπα, τον πρώτο κυβερνήτη της περιοχής και τον ποταμό Αλφειό, να προδίδουν τους στενούς δεσμούς ανάμεσα στο ιερό και την Ανατολή και τη Δύση. Απομεινάρια τροφών και καμένων προσφορών χρονολογούνται στον 10ο αιώνα π.Χ. δίνοντας στοιχεία μακραίωνης ιστορίας και θρησκευτικής δραστηριότητας στην τοποθεσία. Κανένα κτήριο δεν έχει επιβιώσει από εκείνη την πρότερη περίοδο χρήσης. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν στην τοποθεσία από τις αρχές της Ήλιδας τον 8ο αιώνα π.Χ. – με την παράδοση να τοποθετεί χρονικά τους πρώτους αγώνες το 776 π.Χ. Η κλασσική περίοδος 4ος- 5ος αιώνας π.Χ. ήταν η χρυσή εποχή της Ολυμπίας. Πληθώρα νέων θρησκευτικών και κοσμικών κτηρίων ανεγέρθηκε. Στη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής οι αγώνες ήταν ανοιχτοί για συμμετοχή σε όλους τους κατοίκους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τον 3ο αι. π.Χ. την τοποθεσία έπληξαν ισχυροί σεισμοί που προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές. Φυλές που εισέβαλαν στην περιοχή το 267 μ.Χ. οδήγησαν σε οχύρωση που πραγματοποιήθηκε με υλικά που πάρθηκαν από τα μνημεία της. Παρά την καταστροφή, οι Ολυμπιακές διοργανώσεις συνεχίστηκαν μέχρι την τελευταία Ολυμπιάδα το 393 μ.Χ., οπότε ο χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α όρισε τη λήξη τους. Η αρχαιολογική τοποθεσία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το χωριό που ονομάζεται Αρχαία Ολυμπία και περιλαμβάνει ερείπια από την εποχή του Χαλκού μέχρι τη Βυζαντινή. Καλύπτει μια εκτεταμένη έκταση από απομεινάρια, σπαρμένα ανάμεσα σε χαμηλά δέντρα, καθώς και το αρχαίο στάδιο όπου πραγματοποιούνταν οι αγώνες. Μια εντυπωσιακή γκάμα από τεχνουργήματα που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών, βρίσκεται στο Μουσείο της Ολυμπίας. Αξιοθέατα
Οι αρχαίες πληγές κατονομάζουν τη Λευκάδα ως Κορινθιακή αποικία, ενδεχομένως με Κερκυραϊκή συμμετοχή. Η Λευκάδα είναι ελληνικό νησί στο Ιόνιο Πέλαγος ση δυτική ακτή της Ελλάδας, που ενώνεται με την ηπειρωτική χώρα με οδό και πλωτή γέφυρα. Ορισμένοι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν ότι η Λευκάδα ήταν η ομηρική Ιθάκη και το παλάτι του Οδυσσέα βρισκόταν στο Νυδρί, στη νότια ακτή του νησιού. Η περιοχή του δήμου Απολλωνίας κατοικήθηκε από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως αποδεικνύεται από περιορισμένα ευρήματα Παλαιολιθικής και Νεολιθική περιόδου (3,500 π.Χ.) τα οποία ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές του αρχαιολόγου Wilhelm Dorpfeld. Στη κοιλάδα της Βασιλικής. Στην κοιλάδα της Βασσιλικής, η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει φέρει στο φως αρχαία ερείπια (ερείπια πύργων), τα οποία πιθανότατα ανήκουν σε μία αρχαία πόλη και σε σημεία στο Μαρμαρά, στο Πυργί στην Κλησματία και στο Μαραντοχώρι. Στο ακρωτήρι του Δουκάτου βρίσκονται ερείπια και αρχιτεκτονικά μέρη από το ναό του Απόλλωνα Λευκάτα. Το συγκεκριμένο ιερό ήταν ιδιαίτερα διάσημο στον αρχαίο κόσμο. Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται ελληνικά πανηγύρια προς τιμήν του Απόλλωνα, ο οποίος ήταν ο προστάτης των πεζοναυτών και ο γιατρός του σώματος και της ψυχής. Για το λόγο αυτό, οι αρχαίοι πίστευαν ότι, αν πηδούσατε από τα βράχια, η ψυχή σας θα ελευθερωνόταν από το βάρος των παθών και των αμαρτιών. Σε αυτό το μέρος, η γυναίκα ποιήτρια Σαπφώ φέρεται να πήδηξε στο θάνατό της από τα γκρεμούς ύψους 30 μέτρων. Υπάρχει επίσης ένα αρχαίο τείχος και ερείπια της αρχαίας πόλης "Νικόκος". Δύο χιλιόμετρα έξω και ανατολικά της πόλης, περνώντας μέσα από τον ελαιώνα, μπορεί κανείς να φτάσει στην Καλλιγώνη. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και ενσαρκώνει τα ερείπια του γύρω οικισμού της Αρχαίας Λευκάδας, τα οποία χρονολογούνται από αρχαϊκούς έως ρωμαϊκούς χρόνους, δύο νεκροταφεία της αρχαίας πόλης, μνημεία, ερείπια κατασκευών, όπως τάφους, αγροικίες και λιμενικές εγκαταστάσεις που συνθέτουν αναπόσπαστο μέρος του προστατευόμενου μνημειώδους τόπου της αρχαίας πόλης που εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1300. To κάστρο της Αγίας Μάβρας βρίσκεται στην είσοδο του νησιού. Είναι ένα από τα πιο επιβλητικά μεσαιωνικά κτίρια της Ελλάδας, που αντιπροσωπεύει την οχυρωματοποίηση της περιόδου αυτής. Χτίστηκε γύρω στο 1300 από έναν Φρανκ ηγέτη, τον Ιωάννη Ορσίνη, όταν πήρε τη Λευκάδα ως γαμήλιο δώρο για το γάμο του με την κόρη του Επισκόπου Ηπείρου Νικηφόρου Α. Το κάστρο προστάτευε την πρωτεύουσα του νησιού, καθώς ήταν η σημαντικότερη αμυντική θωράκιση κατά των Πειρατών και άλλων εχθρών, από την πρώτη δεκαετία του 14ου αιώνα από το 1684. Το 1487, προσπέρασε τους Τούρκους, οι οποίοι έχτισαν μια μεγάλη γέφυρα σε σχήμα αψίδας με 360 δωμάτια, η οποία διέσχισε τη λιμνοθάλασσα από την ακτή στο Καλκάνι, με σωλήνες ενός πύργου νερού. Αυτό το έργο καταστράφηκε από τους σεισμούς. Μερικά ερείπια εξακολουθούν να διατηρούνται στη λιμνοθάλασσα. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκάδας στεγάζεται στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Λευκάδας (οδός Α. Σικελιανού & Ν. Σβορένου). Τα ευρήματα που εκτίθενται καλύπτουν ένα χρονικό διάστημα, ξεκινώντας από τα μέσα των Παλαιολιθικών χρόνων (200.000 - 35.000 π.Χ.) μέχρι τους μεταγενέστερους Ρωμαϊκούς χρόνους. Σε ξεχωριστή αίθουσα του μουσείου εκτίθενται τα ευρήματα του Γερμανού αρχαιολόγου Wilhelm Dorpfeld. Είναι αυτός που ανέπτυξε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ιθάκη του Ομήρου. Το μουσείο εκθέτει εργαλεία, κεραμικά και χάλκινα κοσμήματα και πολύτιμους λίθους αρχαίων τάφων, κυρίως από την αρχαία πόλη Νηρίκος, το Νυδρί, τη Χοιροσπηλιά, τον Εύοδρο και το σπήλαιο στη Φρύνη. Το Λαογραφικό Μουσείο «Πανταζής Κοντομίξας» του Πολιτιστικού Ομίλου «Ορφέας» στεγάζεται στην παλιά πόλη της Λευκάδας. Ιδρύθηκε το 1937 και περιλαμβάνει πολλά σημαντικά και σπάνια εκθέματα, μια πλούσια συλλογή αντικειμένων από την καθημερινή ζωή και τις επιχειρήσεις των Λευκαδιτών. Το Λαογραφικό Μουσείο Λευκαδιτών Έργων Καμβά " Μαρία Κουτσοθήρο", στο χωριό Καρυά βρίσκεται σε ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο στο χωριό Καρυά. Ανάμεσα στο παραδοσιακό έκθεμα ο επισκέπτης μπορεί να ανακαλύψει τη ζωή και το χαρακτήρα, την επιμονή, την υπομονή και την ιδιοφυΐα των Λευκαδιτών, ζώντας στα υψίπεδα κάτω από δύσκολες συνθήκες και καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια λαογραφική κουλτούρα. Υπάρχει επίσης το μουσείο του Άγγελου Σικελιανού. Στο διώροφο σπίτι όπου γεννήθηκε και έζησε ο Άγγελος Σικελιανός στη Λευκάδα, κατέστη δυνατή η ανάπτυξη του οράματος και της πράξης του ποιητή σε ένα μουσείο κοσμημάτων για έναν διανοούμενο της κοσμοθεωρίας, έναν εθνικό πρωτοπόρο, έναν πραγματικό στοχαστή, έναν πολιτικά παρόν litterateur και έναν μεγάλο λυρικό ποιητή. Το νησί της Λευκάδας την εποχή του Ομήρου ήταν γνωστό ως Νιρίκος, όπως ονομαζόταν η πρωτεύουσά του. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, το νησί οφείλει το όνομά του στους απότομους λευκούς βράχους στο νοτιότερο ακρωτήριό του. Εδώ είναι που ο μύθος λέει ότι η ποιήτρια Σαπφώ αυτοκτόνησε επειδή απέτρεψε την αγάπη της για τον Φαόν. Τα πρώτα ίχνη ζωής στο νησί χρονολογούν 8000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού, της Παλαιολιθικής εποχής. Ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Doerpfeld, βοηθός του Heinrich Schliemann που ανακάλυψε την Τροία και τις Μυκήνες, ήταν αυτός που υποστήριξε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ιθάκη του Ομήρου. Στις ανασκαφές του, στο Νυδρί, έφερε στο φως σημαντικά ευρήματα από την Εποχή του Χαλκού (περίπου το 2000 π.C.). Ο αρχαίος Νίκεος του 7ου αιώνα π.C., στον οποίο ανακαλύφθηκε το Καλλιγιόν στην περιοχή του Κούλμου, ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού και περιβάλλεται από ένα μεγάλο τείχος. Ένα μικρό τμήμα του, επιβιώνει σήμερα. Επιπλέον, το νησί συνδέθηκε με την Κόρινθο και ακολούθησε η συμμετοχή σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της αρχαίας εποχής. Τα Ιόνια Νησιά ήρθαν στους Ενετούς το 1293. Στη συνέχεια, το 1300 χτίστηκε το Κάστρο της Αγίας Μάβρας, όπου μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα. Ακολουθεί μια περίοδος που οι Ενετοί και οι Τούρκοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον, μέχρι το 1503, όταν η Λευκάδα δόθηκε με συνθήκη στους Τούρκους. Το 1684, καταλήφθηκε και πάλι από τον Βενετσιάνικο Φραγκίσκο Μοροσίνι. Η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από το κάστρο στη σημερινή της θέση, την Αμακική. Οι άνθρωποι έχασαν τον έλεγχο του λιμανιού και το εμπόριο από τους Ενετούς. Χωρισμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα και τους Ενετούς και αδιάφορη για να αναπτύξει ένα κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο όπως η Ζάκυνθος και η Κέρκυρα, η Λευκάδα αγωνίστηκε να δημιουργήσει το δικό της πνευματικό κίνημα. Ωστόσο, οι Ενετοί οργάνωσαν τη δημόσια ζωή, καθιέρωσαν δικαστήρια και έθεσαν τα θεμέλια για τις Διοικητικές Υπηρεσίες. Επιπλέον, υπήρξε μια επερχόμενη περίοδος συνεχών αλλαγών:
Αρχαίες Οινιάδες
Οι Αρχαίες Οινιάδες ήταν μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της αρχαίας Ακαρνανίας. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. από Κορίνθιους. Άνθισε μέχρι την Ελληνιστική εποχή. Η αρχαία πόλη των Οινιάδων, χτίστηκε στη βόρεια ακτή του Αχελώου ποταμού και 4χλμ δυτικά του χωριού Κατόχι. Κατείχε στρατηγική θέση από την οποία ελέγχονταν τόσο η είσοδος στον Πατραϊκό Κόλπο όσο και ο αυτοκινητόδρομος μεταξύ της Ακαρνανίας και των νησιών Λευκάδας, Ιθάκης και Κεφαλονιάς. Ταυτοχρόνως, βρισκόταν κοντά στις εκβολές του Αχελώου και επομένως σε θέση κατάλληλη για λιμενική και εμπορική δραστηριότητα. Τα εντυπωσιακά τείχη της πόλης είναι καλά διατηρημένα. Πιο συγκεκριμένα, η οχύρωση υψώνεται πάνω από ένα λόφο καλυμμένο με βελανιδιές, γνωστό ως Τριάρχης, και χρονολογείται τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα. Η διατήρησή του είναι εντυπωσιακή και είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αρχαίας οχυρωματικής τεχνοτροπίας. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η Ακρόπολη, με ξεχωριστή περίφραξη. Τα τείχη, περίπου 2,60 μ., με μέγιστο σωζόμενο ύψος 6 μ. και περίμετρο 6,5 περίπου, είναι χτισμένα κατά μήκος του πολυγωνικού συστήματος. Μια ξεχωριστή οχύρωση περιλαμβάνει το λιμάνι της και τα λιμάνια του, τη λεγόμενη «οχύρωση ή ακρόπολη του λιμανιού». Περιλαμβάνει δώδεκα πύλες και πεσσούς διαφορετικών τύπων, με τον πιο αξιόλογο τύπο πύλης. Όσο για τους πύργους, άλλοι χτίστηκαν στο πολυγωνικό σύστημα και άλλοι στην ψευδο-ισοδομική τραπέζια δομή. Αυτό το στοιχείο συνύπαρξης ενός πολυγωνικού τείχους με πύργους πολυγωνικούς και ψευδο-ισοδομικά τραπεζοειδή τείχη, βρίσκεται στα περισσότερα οχυρωματικά έργα στην Ακαρνανία. Μέσα από την οχύρωση, τα δημόσια κτήρια της Αγοράς (λεωφόρος, έκθεση, κτήρια με σπίτια, ναοί, το Ηρώο) είναι τώρα ορατά και έχουν ερευνηθεί τα τελευταία χρόνια από την Ελ. Σερμπέτη, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως και το αποκαλούμενο «Κτήριο στο Λόφο», που είχε ανασκαφεί από τον Αμερικανό αρχαιολόγο B. Powell στην αρχή του περασμένου αιώνα (1900-1901), το λουτρό στα τέλη της Ελληνιστικής περιόδου όπως και το θέατρο. Εκτός των τειχών, έχουν ανασκαφθεί τάφοι από το ανατολικό νεκροταφείο της πόλης. Το μοναδικό μνημείο της περιοχής και μία από τις πιο μεγαλοπρεπείς αρχαιότητες, λόγω της εξαιρετικής του διατήρησης είναι τα ναυπηγεία. Τα ναυπηγεία βρίσκονται στο νοτιοδυτικό άκρο της οχύρωσης του λιμανιού, όπου κυριαρχεί ο Κόκκινος Πύργος, που διατηρείται στα 10,90 μέτρα, η λοξή τοξωτή πύλη, οι αποκαλούμενες «πύλες» και τα ερείπια μίας δεύτερης ευμεγέθους λοξής προς τον πύργο πύλης που το προστατεύει. Επιπλέον υπάρχει ένα μεγάλο αρχαίο θέατρο. Η κατασκευή του χρονολογείται σε τρεις περιόδους. Αρχικά, τον 4ο αιώνα, χτίστηκε από τους Αθηναίους που κατέλαβαν την πόλη. Στη συνέχεια, τον 3ο αιώνα, έγιναν επιδιορθώσεις πιθανότατα από τον Μακεδόνα Φίλιππο Β. Αργότερα, το 167 π.Χ. η Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη και ασχολήθηκαν με μικρής κλίμακας τροποποιήσεις που δεν είναι ορατές σήμερα. Είναι ένα καλό θέατρο, σκαλισμένο σε πορώδη ασβεστολιθικό βράχο της πλαγιάς. Δυστυχώς, η κατάπτωση του βράχου ανά τους αιώνες έχει καταστρέψει μέρος των γηπέδων. Θεωρείται ευμέγεθες θέατρο με 23 σειρές θέσεις. Κάποιες πέτρες στις χαμηλότερες σειρές θέσεων έχουν σκαλιστές επιγραφές αρχαίου κειμένου μου διαβαζόταν. Η ορχήστρα είναι ιδιαίτερα ευρεία με ακτίνα ως την εξωτερική περιφέρεια των πλακών 7,65 μ. Η σκηνή στα παρασκήνια σχημάτιζε μέτωπο 27,70 μ. Τα τμήματα των ραφιών που βρέθηκαν γύρω του είναι Ιονικά. Η σκηνή όπως φαινόταν δεν ήταν υπερυψωμένη αλλά επίγεια και έτσι παρέχει τέλεια θέα στην ορχήστρα. Το θέατρο των Οινιάδων είναι χτισμένο πλησίον της Αγοράς σε θέση που προσφέρει εντυπωσιακή θέα από τα γύρω πεδινά, τον παλιό Αχελώο ποταμό και τις παράκτιες περιοχές. Η ύπαρξη του θεάτρου αποδεικνύει την ακμή της πόλης. Το κοίλωμα του θεάτρου, λαξευμένο στον γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής, είναι μεγαλύτερο από ημικύκλιο και αποτελείται από είκοσι επτά σειρές εδωλίων, εκ των οποίων σώζονται μόνο δέκα (αρχικά έπρεπε να ήταν είκοσι εννέα ή τριάντα). Οι θεατές προσέγγιζαν τις θέσεις τους μέσω δώδεκα κλιμάκων (τώρα είναι ορατές μόνο εννέα), χωρίζοντας το κοίλο σε έντεκα μη ζωφόρους. Το θέατρο έχει πολύ καλή ακουστική και χωρητικότητα που αγγίζει 5.500 θεατές. Το θέατρο γνωρίζει δύο οικοδομικές φάσεις, που σχετίζονται κυρίως με ανακατασκευές του σκηνικού κτιρίου. Το ναυπηγείο είναι ένα ιδιαίτερο μνημείο της περιοχής και ένα από τα πιο επιβλητικά της αρχαιότητας λόγω της πολύ καλής διατήρησής του. Τα ναυπηγεία προορίζονταν για να μεταφέρονται τα πλοία μέσα, να επισκευάζονται και να μένουν για ένα ορισμένο διάστημα χειμώνα στο εσωτερικό του. Οι άρκευθοι βρίσκονται στο νοτιοδυτικό άκρο της οχύρωσης του λιμανιού, όπου δεσπόζει ο Κόκκινος Πύργος, που διατηρείται στα 10,90 μέτρα, η λοξή τοξωτή πύλη, οι αποκαλούμενες «πύλες» και τα ερείπια μίας δεύτερης ευμεγέθους λοξής προς τον πύργο πύλης που το προστατεύει. Είναι ένα στεγασμένο κτήριο με κάτοψη 41μ. Χ 47 μ., του οποίου η ανατολική πλευρά,11 μ. περίπου, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου λαξευμένη κατακόρυφα στο φυσικό βράχο. Στο φυσικό βράχο είναι λαξευμένο και το δάπεδο. Το εσωτερικό του κτιρίου χωρίζεται συμμετρικά από πέντε σειρές με δεκαεπτά κολώνες. Τα ανοίγματα μεταξύ των κιονοστοιχιών κάλυπταν τις μακριές, επιμήκεις στέγες με λακωνικό κεραμίδι. Ανάμεσα στις κιονοστοιχίες αναπτύχθηκαν έξι δέκατα έκτα «κλίτη» με σκαλιστά πέταλα και ανηφορικά μέχρι τα βάθη των νεοφερμένων ορόφων. Είναι για τις ράμπες στις οποίες τα πλοία σύρθηκαν στις αίθουσες. Στην ανατολική πλευρά του μνημείου υπήρχαν έντεκα συνολικά ορθογώνιες ψευδοπροεξοχές (περίπου 7 μ.), οι οποίες σχημάτιζαν δώδεκα θαλάμους, λαξευμένους κάθετα στο βράχο. Οι πάσσαλοι χρησιμοποιήθηκαν για να στηρίξουν, να αγκυρώσουν και να σφραγίσουν την οροφή του μνημείου από αυτή την πλευρά. Το μνημείο, που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ., έχει πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία που σχετίζονται με τις προβλήτες του λιμανιού της Ζέας στον Πειραιά.
Η Κέρκυρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί στο σύμπλεγμα του Ιονίου. Σύμφωνα με τον Στράβωνα η Κέρκυρα ταυτίζεται με την ομηρική Σχερία και οι παλαιότεροι κάτοικοί του ήταν οι Φαίακες. Το νησί έχει ταυτοποιηθεί από ορισμένους ακαδημαϊκούς ως η αρχαία Σχερία, το λεγόμενο νησί των Φαιάκων, όπως περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου, αν και δεν έχουν βρεθεί απολύτως πειστικές αποδείξεις για αυτή τη θεωρία, είτε και για την τοποθεσία της Ιθάκης. Αδιαμφισβήτητα πριν την ίδρυση των Συρακουσών, η Κέρκυρα είχε αποικηθεί από Κορίνθιους, το 730 π.Χ., ωστόσο, όπως φαίνεται, υπήρχε και παλιότερα αποικιστικό ρεύμα από την Ερέτρια. Γεμάτη εμπορικά οφέλη η τοποθεσία της Κέρκυρας, ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα, καθώς και το εύφορο υπέδαφος στο νότιο τμήμα του νησιού ευνόησαν την ανάπτυξη του, ενώ αφετέρου, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία, όχι μόνον Κορίνθιων αποίκων, που διατήρησαν, σε αντίθεση με το κορινθιακό πρότυπο, ψυχρές, έως και εχθρικές σχέσεις προς τη μητέρα πόλη. Η αρχαία πόλη της Κέρκυρας (Παλαιόπολη) αναπτύχθηκε ανάμεσα σε δύο φυσικά λιμάνια, του Αλκίνοου και το Ελλαϊκό. Σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος βρίσκονται παντού στη χερσόνησο του Κανονιού, που σήμερα αποτελεί προάστιο της σύγχρονης πόλης. Αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως ιερούς τάφους, απομεινάρια ναών, οικίες, εργαστήρια, λουτρά, μία δημόσια αγορά, ναυπηγεία, έργα τέχνης, αντικείμενα καθημερινής και λατρευτικής χρήσης. Στην Παλαιόπολη βρίσκεται ο ναός της Αρτέμιδος Γοργούς, από τους πρώτους ναούς δωρικού ρυθμού είναι φτιαγμένος εξ ολοκλήρους από πέτρα , με δεκαεπτά κολώνες κατά μήκος και έξι στα πλάγια. Ο ναός έχει καλοδιατηρημένο, ευμέγεθες ιερό και είναι χτισμένος το 590-580 π.Χ. από πορώδη ασβεστόλιθο. Η εντυπωσιακή αναπαράσταση του ανάγλυφου αετώματος της δυτικής πλευράς βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο, αφού το «αέτωμα της Γοργούς» είναι το αρχαιότερο πετρόγλυπτο αέτωμα που έχει βρεθεί στην Ελλάδα. Ο ναός ανακαλύφθηκε το 1822 μ.Χ. από το Βρετανό αξιωματικό Whitmore, υπό την εποπτεία του Γερμανού αρχαιολόγου Dorpfeld. Στα ανατολικά της Παλαιόπολης βρίσκεται το κτήμα του Μον Ρεπό. Εκεί βρίσκεται ένας ναός της ύστερης αρχαϊκής περιόδου (γύρω στα 500 π.Χ.), δωρικού ρυθμού με έντεκα μονολιθικές κολώνες στο μήκος του και έξι στο πλάτος και είναι αφιερωμένος σε άγνωστη θεότητα. Στην περιοχή υπάρχει επίσης το ιερό της ακραίας Ήρας, ωστόσο διατηρούνται μόνο τα θεμέλια. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το κτήριο του Μον Ρεπό είναι νεοκλασικό, ανατολικά της Παιλαιόπολης και χτίστηκε από τον Βρετανό Frederick Adams το 1830. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως θερινό ανάκτορο της τέως βασιλικής οικογένειας, ενώ είναι και ο τόπος γέννησης του Πρίγκιπα Φίλιππου , Δούκα του Εδιμβούργου. Το κτήμα του Μον Ρεπό δεν είναι μνημείο της αρχαίας Ελλάδας, ωστόσο βρίσκεται στην αρχαία πόλη της Κέρκυρας και επιπλέον στεγάζει το Μουσείο της Παλαιόπολης. Στην Παλαιόπολη ένας από τους πύργους της οχύρωσης της αρχαίας πόλεις (5ος-4ος αι. π.Χ.) έχει διασωθεί και αργότερα ενσωματώθηκε στην εκκλησία της Παρθένου Μαρίας της Νερατζιάς. Τμήματα της οχύρωσης της πόλης από τον 5ο αιώνα έχουν βρεθεί στο λιμάνι του Ελλαϊκού . Στη λίμνη Χαλκιόπουλου υπάρχουν τξμήματα από τις εγκαταστάσεις του λιμανιού του Ελλαϊκού, όπως και στο λιμάνι του Αλκίνοου (7ος-1ος αι. π.Χ.), τα οποία χρησιμοποιούνταν για να ξεχειμωνιάζουν τα πλοία το χειμώνα. Στην Παλαιόπολη φαίνεται και ένας από τους οχυρωματικούς πύργους στο λιμάνι στης αρχαίας πόλης, γνωστό και ως λιμάνι του Αλκίνοου. Ανακαλύφθηκε στα θεμέλια του ναού του Αγίου Αθανασίου που χτίστηκε το 18ο αι. π.Χ. Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κέρκυρας βρίσκεται στην Γαρίτσα, κοντά στην παραθαλάσσια λεωφόρο, στην οδό Αρμένη ΜπραΪλα Χτισμένο στα 1960, ακολουθώντας τις οδηγίες για τις Μουσειακές εγκατατάσεις, άνοιξε τις πόρτες του το Σεπτέμβρη του 1967 και είναι το μεγαλύτερο μουσείο στην Κέρκυρα. Ένα διώροφο κτήριο, με κήπο και βεράντα στη νότια και ανατολική πλευρά του πρώτου όροφο, διαθέτει τεράστιο όγκο εκθεμάτων στις τέσσερις αίθουσες και τον ένα διάδρομο του πρώτου ορόφου. Η μεγαλύτερη δυτική αίθουσα, φιλοξενεί μαζί με άλλα τεχνουργήματα από τους αρχαίους ναούς της Παλαιόπολης, το αέτωμα της Αρτέμιδος Γοργούς, με γιγαντιαίες διαστάσεις, 17 μέτρα πλάτος και8 3 μέτρα ύψος, με κεντρικό θέμα, τη μυθική τερατώδη Γοργώ. Σημαντικά εκθέματα είναι βεβαίως, το αρχαϊκό λιοντάρι του Μενεκράτη (τέλη 7ου αι. π.Χ.) που βρέθηκε στο στρογγυλό κενοτάφιο του Μενεκράτη, η αριστερή πλευρά ενός αρχαϊκού αετώματος (Διόνυσος 500 π.Χ.) με διαστάσεις 2.73 μέτρα στο μήκος και 1 μέτρο ύψος που βρέθηκε στο Φιγαρέτο και απεικονίζει ένα Διονυσιακό συμπόσιο, το μπρούτζινο αγαλματίδιο ενός νεαρού «κομαστού» του 570 π.Χ. που τρέχει και στο αριστερό του χέρι κρατά ένα “ρυτό», το κεφάλι ενός κούρου του 6ου αι. π.Χ. που βρέθηκε στις ανασκαφές της Παλαιόπολης στο Μον Ρεπό, ένα πήλινο αγαλματίδιο της Αρτέμιδος (490 π.Χ.) που βρέθηκε στο Κανόνι, ο κούρος της Κέρκυρας (530 π.Χ.) κατασκευασμένος από παριανό μάρμαρο και η Αρνιάδα (630-600 π.Χ.) που βρέθηκε στο αρχαίο νεκροταφείο κοντά στη Γαρίτσα. Στο μουσείο υπάρχουν ευρήματα της Παλαιολιθικής εποχής και της Πρώιμης Χάλκινης Εποχής καθώς και αντικείμενα της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου. Η κατοικία του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, στην Τρίτη έξοδο των οδών Αρσενίου και Μουράγια έχει διαμορφωθεί ως μουσείο. Είναι το μέρος στο οποίο ο ποιητής έζησε επί 30 χρόνια και εκεί όπου εμπνεύστηκε τα ποιήματά του. Παρουσιάζονται έπιπλα, προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες και ιστορικό υλικό από τη ζωή του. Στις Μπενίτσες υπάρχει το μουσείο κοραλλιών της Κέρκυρας, με μία από τις μεγαλύτερες συλλογές κοραλλιών και άλλων θαλάσσιων ειδών στην Ευρώπη. Το μουσείο αυτό είναι μοναδικό όχι μόνο επειδή είναι ένα από τα ελάχιστα στο είδος του στην Ελλάδα αλλά και λόγω της πλούσιας συλλογής που διαθέτει από πο9λυ σπάνια και πανέμορφα είδη, μερικά εκ των οποίων έχουν κερδίσει βραβεία Guinness για τη σπανιότητα και την ομορφιά τους. Ο δημιουργός, Ναπολέων Σαγιάς, δύτης και συλλέκτης, έχει εμπλουτίσει το μουσείο με σπάνια ευρήματα, που έχει συλλέξει σε ταξίδια στον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, σε διάρκεια 20 χρόνων. To Λαογραφικό μουσείο στο Αχαράβι είναι εγκατεστημένο σε δύο δωμάτια ενός κτηρίου ακριβώς απέναντι από τα Ρωμαϊκά Λουτρά, στο παραθαλάσσιο χωριό Αχαράβι, στο κέντρο της βόρειας Κέρκυρας. Στο μουσείο υπάρχει ενδιαφέρουσα συλλογή αντικειμένων λαογραφικής σημασίας, κυρίως από την περιοχή της βόρειας Κέρκυρας, αντικείμενα κυρίως οικιακής χρήσης, έπιπλα, ένας αργαλειός, ένας παραδοσιακός μύλος, κουζινικά σκεύη, αγροτικά εργαλεία περασμένων αιώνων, ένας νερόμυλος, εκκλησιαστικά υλικά και άλλα αντικείμενα που καταδεικνύουν την ιστορική εξέλιξη της Κέρκυρας. Αξιοθέατα Η πόλη του Reggio Calabria βρίσκεται στην άκρη του "Stivale", στις πλαγιές του πάρκου Aspromonte, στην ανατολική ακτή του στενού της Μεσσήνης, από όπου απολαμβάνει μια εκπληκτική θέα στη Σικελία, την Αίτνα και τα Αιολικά Νησιά. . Παραδοσιακά ονομάζεται Città della Fata Morgana γιατί εδώ εκδηλώνεται το σπάνιο οπτικο-μυθολογικό φαινόμενο της Fata Morgana, κατά το οποίο η ακτή της Σικελίας φαίνεται να είναι μόλις λίγα μέτρα μακριά, δίνοντας τη δυνατότητα να διακρίνονται πολύ καλά τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι.
Reggio Calabria Η πόλη φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο της Magna Graecia, με μια αρχαιολογική συλλογή από τοποθεσίες στη Μεγάλη Ελλάδα. Με αυτή την κατασκευή παρουσιάζονται διάφορα αντικείμενα από ανασκαφικές καμπάνιες στις αρχαίες πόλεις-κράτη στην Καλαβρία, τη Βασιλικάτα και τη Σικελία, συμπεριλαμβανομένου και του Riace Bronzes, ενός από τα σύμβολα της Μεγάλης Ελλάδας. Είναι εξαιρετικά σημαντικά για τη μελέτη του 8ου αι. π.Χ., ωστόσο διαθέτει επίσης αντικείμενα από προϊστορικές και προϊστορικές περιόδους που προηγήθηκαν αυτού και οι ακόλουθες εποχές της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το Reggio Calabria είναι μία πόλη τέχνης και επιστήμης, αξιοζήλευτη για την κληρονομιά του ένδοξου παρελθόντος της που όμως φτάνει σήμερα να γίνεται ένα μέλλον εξέλιξης και προόδου. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο διατηρεί μεγαλοπρεπείς και αρχαίες μνήμες από προϊστορικές, Ελληνικές και Ρωμαϊκές εποχές και σθεναρούς πολεμιστές Riace που μοιάζουν να υπερασπίζονται τόσο σπουδαίο πλούτο. Το Μουσείο φιλοξενεί επίσης ένα τμήμα αφιερωμένο στην υποβρύχια αρχαιολογία, το οποίο έχει ανοίξει την πρώτη προς επίσκεψη περιοχή με πάνελ πληροφοριών που εξηγούν και δίνουν λεπτομέρειες σχετικά με την ναυτικές διαδρομές κατά μήκος της Καλαβριανής ακτής. Μια συλλογή από άγκυρες σε μόλυβδο και αγγεία, από διάφορες τοποθεσίες και χρονολογίες, καταδεικνύει τα μοτίβα ναυσιπλοΐας στην περιοχή αυτή για ολόκληρη την ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο. Μια γυάλινη προθήκη εκθέτει λείψανα που ανακτήθηκαν από ναυάγιο (που χρονολογείται από τα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.) που βρίσκεται το 1969 κοντά στο λιμάνι της Villa San Giovanni: τα αντικείμενα που βρέθηκαν είναι αντικείμενα καθημερινής χρήσης (εξοπλισμός ψαρέματος και σερβίτσια) μαζί με στρόγγυλα αγγεία, που μπορεί να περιείχαν μελάνι (πιθανώς για εμπορική ανταλλαγή). Στη διπλανή θήκη εκτίθενται λείψανα που βρέθηκαν στη μαρίνα Riace (1972 – 1973), από τον πυθμένα της θάλασσας όπου ανασύρθηκαν τα «Bronzi»: 28 μολύβδινα δαχτυλίδια που ανήκουν στα πανιά ενός αρχαίου πλοίου, ένα θραύσμα καρίνας που έχει αναγνωριστεί ως ρωμαϊκής ή βυζαντινής περιόδου, η λαβή της ασπίδας που κρατούσε ο «Μπρονζός Α» και οι μολύβδινοι δεσμοί που συγκρατούσαν τα πόδια του αγάλματος στη βάση του. Σήμερα τα νέα ευρήματα στην Καλαβρία δεν εκτίθενται πλέον και συντηρούνται σε ένα μόνο μουσείο, αλλά διάφορα εκτίθενται όπου έχουν βρεθεί, καθώς η ποσότητα των νέων ανακαλύψεων επέτρεψε τη δημιουργία μικρότερων τοπικών μουσείων για αυτά (στο Crotone, Locri, Roccelletta di Borgia , Sibari, Vibo Valentia και Lamezia Terme). Αυτά λαμβάνονται μαζί ως Museo Reggino. Locri Epizephyrii Η χιλιετία ιστορία των Locri Epizephyrii (στα ελληνικά, Λοκροί Επιζεφύριοι) ξεκινά μεταξύ του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. με την άφιξη, στις ακτές της νότιας Καλαβρίας, μιας ομάδας εποίκων από τη Λοκρίδα, μια φτωχή περιοχή της αρχαίας Ελλάδας. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ιστορία της πόλης αναπτύσσεται στο πέρασμα των αιώνων και καλύπτεται από πολλά σημαντικά γεγονότα: από τη μεγαλοπρέπεια της αρχαϊκής εποχής και τη συμμαχία με τις Συρακούσες έως τις δύσκολες επιπτώσεις με τον ρωμαϊκό κόσμο. Aπό τη νέα θετική διάσταση του Municipium στην αναπόφευκτη παρακμή που θα συνεχίσει την πόλη μέχρι τον 7o και τον 8ο αιώνα μ.Χ., όταν ορισμένα περιβαλλοντικά προβλήματα (έλλειψη πόρων και εξάπλωση της ελονοσίας) προστέθηκαν στην αυξανόμενη βία των αραβικών επιδρομών, ώθησε τους τελευταίους κατοίκους της ζώνης να καταφύγουν στα κοντινά βουνά και, από τότε, να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας νέας πόλης: της Gerace. Η πόλη της Λοκρίδας Επιζεφύριοι διοικούνταν σύμφωνα με ένα τυπικό ελληνικό πρότυπο. Μια αυστηρή συντηρητική αριστοκρατία άσκησε την εξουσία μέσω της «συνέλευσης των χιλίων», που πιθανώς απαρτιζόταν από όλους τους πολίτες που ήταν υπεύθυνοι για τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα. επίσης ο πληθυσμός χωρίστηκε σε τρεις φυλές και τριάντα έξι φατρίες. Μεταξύ του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. η ανάπτυξη της πόλης βρισκόταν σε καλό δρόμο. Η πόλη άκμασε με αυστηρό και οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο και τα ιερά της με τις λατρείες τους ήταν ήδη καλά αναγνωρισμένα σχεδόν παντού στον ελληνικό κόσμο. Η εσωτερική κατάσταση ήταν, όπως έχει ήδη επισημανθεί, ιδανική για να ξεκινήσει ο σχεδιασμός επέκτασης του ελέγχου στην περιοχή γύρω από την πόλη, ακόμη και με τη δημιουργία κάποιων υποαποικιών. Αυτό ήταν απαραίτητο γιατί, περισσότερο από την ανάγκη ελέγχου σε μεγαλύτερο τμήμα της επικράτειας, υπήρχε ο κίνδυνος η μεγάλη δημογραφική αύξηση εκείνης της ηλικίας να βλάψει την κοινωνική ισορροπία που έφτανε η πόλη. Ως εκ τούτου, πιθανώς κατά τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., το Medma (το σύγχρονο Rosarno) και το Hipponion (το σύγχρονο Vibo Valentia) ιδρύθηκαν στις ακτές της Τυρρηνίας. Εκείνη την εποχή, με την ίδρυση αυτών των δύο υποαποικιών, οι Λοκροί Επιζεφύριοι πήραν τον έλεγχο ενός μεγάλου τμήματος της επικράτειας, εξαπλώνοντας από το Ιόνιο έως τις Τυρρηνικές ακτές και αγκαλιάζοντας τα βουνά μεταξύ των δύο θαλασσών. αυτή η επέκταση δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τις ιστορικές συγκρούσεις ενάντια στον Κρότωνα και το Ρήγιο, πόλεις που άρχισαν να βλέπουν στη Λοκρίδα Επιζεφύριοι ένα επικίνδυνο πρόβλημα για τη μελλοντική επέκτασή τους. Kaulonia Ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας ελληνικής πόλης Kaulon (ή μάλλον Kaulonia) βρίσκεται κοντά στην Punta Stilo, στην επικράτεια του δήμου Monasterace Marina, κατά μήκος της ακτής του Ιονίου της επαρχίας Reggio Calabria. Αποτελείται τόσο από το Αρχαιολογικό Πάρκο με ένα ωραίο μικρό Μουσείο όσο και από τον Αρχαιολογικό Υποβρύχιο Χώρο στο θαλάσσιο τμήμα μπροστά από το Πάρκο, όπου μπορείτε να βουτήξετε για να δείτε τον υποθαλάσσιο Αρχαιολογικό Χώρο Kaulonia. Μέσα στους αιώνες, εξαιτίας ενός εξελισσόμενου φαινομένου παράκτιας διάβρωσης και βραδυσεισμού, έχει σημειωθεί μια βαθιά αλλαγή στην ακτογραμμή, η οποία είναι οπισθοδρομική σε σύγκριση με την ηλικία της ελληνικής αποικίας. Σύμφωνα με πρόσφατες γεω-αρχαιολογικές μελέτες, φαίνεται ότι η ακτογραμμή μπροστά από την πόλη της Kaulonia, στην ελληνική εποχή, βρισκόταν περίπου 300 μέτρα ανατολικότερα από τη σημερινή και χαρακτηριζόταν από ελαφρώς τοξωτό σχήμα. Αυτή η ευρεία περιοχή, πριν από καιρό στην επιφάνεια, βρίσκεται σήμερα στην περιοχή βάθους 7,5 m έως 5 m και χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλών αρχιτεκτονικών στοιχείων, ολοκληρωμένων ή ημιολοκληρωμένων. Πρόκειται για κομμάτια στηλών (τμήματα του στελέχους) και βάσεις αυλακωτών ιονικών στηλών, τετραγωνισμένους ογκόλιθους διαφόρων μεγεθών, τραχιά κοίλα τεμάχια και κομμάτια πρόσδεσης. Αυτή η σημαντική υποθαλάσσια τοποθεσία, που αποτελείται από περισσότερα από 200 ευρήματα, έχει ερμηνευθεί ως χώρος εργασίας αρχιτεκτονικών στοιχείων ή ως ναός υπό κατασκευή, που δεν έχει ολοκληρωθεί για λόγους που είναι ακόμη ασαφείς. Σχετικά με την ηλικία των κιόνων, χάρη σε τεχνοτροπικές συγκρίσεις, πιθανότατα τοποθετείται μεταξύ 480 και 470 π.Χ. Οι πρώτες ανασκαφές ξεκίνησαν στην αρχή του εικοστού αιώνα και επιβλέπονταν από τον αρχαιολόγο Paolo Orsi. Εξερευνούσαν την ιερή περιοχή, το Δωρικό ναό και τμήμα των τειχών, ενώ στη συνέχεια στα 1950 τοπογραφικές και αστικές μελέτες διεξήχθησαν από τους Schmiedt και Chevallier. Η ανασκαφή του Οίκου του Δράκου οφείλεται στον Alfonso De Franciscis, και ακολουθώντας τις έρευνές του υπήρξαν κι άλλοι που διερεύνησαν το ναό, τα τείχη και μία από τις κατοικημένες περιοχές. Οι αρχαιολογικές έρευνες της Αρχαίας πόλης του Kaulon ξεκίνησαν ξανά, μόλις στα 1980, χάρη στις προσπάθειες της Αρχαιολογικής Εποπτείας Καλαβρίας σε συνεργασία με το εθνικό σχολαστικό σύστημα και άλλα ιδρύματα, ιταλικά και ξένα. Οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες σχεδόν αποκλειστικά στην πλευρά της πόλης που βλέπει στη θάλασσα: η περιοχή του ναού μελετάται από το Πανεπιστήμιο της Πίζα και το Scuola Normale Superiore. Το τεράστιο συγκρότημα του Casa Matta διερευνάται από την Αρχαιολογική Εποπτεία της Καλαβρίας με τη συμβολή του Μεσογειακού Πανεπιστημίου του Reggio Calabria και του Πανεπιστημίου της Καλαβρίας. ενώ το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας ερευνά το βόρειο τμήμα της αρχαίας οικιστικής περιοχής, γνωστής ως San Marco, από το 2003. Ένα μονοπάτι που εκτείνεται παράλληλα με την ακτογραμμή, που μιμείται έναν από τους κεντρικούς δρόμους της αρχαίας πόλης Kaulon, επιτρέπει στους επισκέπτες να παρατηρήσουν τα ερείπια της κατοικημένης περιοχής με την κανονική δομή της και τα σπίτια της, που διατηρούνται στο επίπεδο των θεμελίων, ξεκινώντας από το κτίρια που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή που ονομάζεται San Marco, που κατοικείται από τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ Εδώ ανακαλύφθηκαν μερικές αρχαϊκές κατασκευές, των οποίων τα άλλα κτίρια ήταν επάλληλα, το «Casa del Personaggio Grottesco» (δηλαδή το Σπίτι του Γκροτέσκου Χαρακτήρα) που χτίστηκε την κλασική περίοδο και στη συνέχεια ένα σπίτι της ελληνικής εποχής στην κορυφή του. Συνεχίζοντας το μονοπάτι, φτάνετε στο λεγόμενο Casa Matta (Τρελό σπίτι), όπου έφεραν στο φως μια πολυτελή έπαυλη που εξυπηρετούσε διαφορετικούς σκοπούς στο πέρασμα του χρόνου. Στην ίδια περιοχή μπορείτε να δείτε τα ερείπια ενός ιαματικού συγκροτήματος, τα λεγόμενα Ιαματικά Λουτρά του Nannon, με ένα από τα πιο σημαντικά και μεγάλα ψηφιδωτά της Magna Graecia, το μωσαϊκό με δράκους, δελφίνια και ιππόκαμπους. Στο τελευταίο τμήμα του δρομολογίου μπορείτε να δείτε τον ιερό χώρο με τον δωρικό ναό του οποίου μπορείτε να διακρίνετε τη βάση, το βωμό, τις σκάλες και άλλες κατασκευές ιερού χαρακτήρα. Επιστρέφοντας, ένας μικρός δρόμος σας οδηγεί σε ένα από τα πιο πολυτελή αρχοντικά του αρχαίου Kaulon, το Σπίτι του Δράκου, όπου βρέθηκε το μωσαϊκό που εκτίθεται τώρα στο μουσείο. Ένας υπό δρόμος που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά από την πρώτη θα σας οδηγήσει τώρα σε μια κατοικημένη περιοχή στους πρόποδες του λόφου του φάρου του Punta Stilo. Το Αρχαιολογικό Πάρκο περιλαμβάνει επίσης έναν ευρύ υποθαλάσσιο αρχαιολογικό χώρο, που εκτείνεται από τον δωρικό ναό μέχρι τον χείμαρρο Άσσι, ο οποίος είναι πλέον βυθισμένος και υπό προστασία, και συμπίπτει με ένα συγκρότημα κατασκευής λίθων της Ελληνικής περιόδου. Punta Scifo Το ναυάγιο βρίσκεται στον κόλπο του Scifo, ακριβώς νότια του ακρωτηρίου του Capo Colonna (αρχαίο Lacinium promontoriu, τοποθεσία του ιερού αφιερωμένου στην Ήρα). Βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας σε βάθος 6,5 μ. και 160 μ. από το ακρωτήρι του Capo Pellegrino, γνωστό τοπικά ως Punta Scifo. Ανακαλύφθηκε από τον Luigi Canfora το 1986, το ναυάγιο ερευνήθηκε το 1987 από την Cooperativa Aquarius, υπό τη διεύθυνση της Alice Freschi, για λογαριασμό της Αρχαιολογικής Εποπτείας της Καλαβρίας. Αυτές οι έρευνες, συμπεριλαμβανομένων των ανασκαφών και του σχεδιασμού, παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό αδημοσίευτες. Η τοποθεσία ερευνήθηκε πρόσφατα χρησιμοποιώντας νέα τεχνολογία και έχει ξεκινήσει η καταλογογράφηση των κινητών ευρημάτων (μέταλλο και κεραμικά) που ανακτήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1987 και αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μέρος του εξοπλισμού του πλοίου. Το αρχαιολογικό κοίτασμα «Punta Scifo D» περιλαμβάνει πάνω από 50 μαρμάρινα αντικείμενα που ανήκουν στο φορτίο ενός λιθομεταφορικού πλοίου, το οποίο μια προκαταρκτική μελέτη της κεραμικής και των αμφορέων χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ. Τα μάρμαρα, με τη μορφή ογκόλιθων και πλακών, είναι όλα στο στάδιο της χονδροειδής κοπής και μερικά είναι πολύ μεγάλα και ζυγίζουν πάνω από 20 τόνους. Ορυκτοπετρογραφικές και ισοτοπικές αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν από τον Lorenzo Lazzarini, I.U.A.V (Βενετία) σε μια σειρά δειγμάτων, υποδεικνύουν ότι πρόκειται για μάρμαρο Proconnesian που εξορύχθηκε στη θέση Saraylar στο τουρκικό νησί Μαρμαρά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας του 2011, κατασκευάστηκε ένα φωτο-μωσαϊκό ολόκληρης της περιοχής όπου βρίσκονται τα πέτρινα στοιχεία και όλα αυτά μετρήθηκαν εκ νέου προκειμένου να προσδιοριστεί ο όγκος και το βάρος του φορτίου στο πλοίο. Τα πρώτα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι το πλοίο «Punta Scifo D» μετέφερε ένα από τα μεγαλύτερα φορτία αρχαίων λίθων που ανακαλύφθηκαν στη Μεσόγειο. Η μελέτη και η επεξεργασία των δεδομένων βρίσκεται σε εξέλιξη και αυτό θα επιτρέψει να προσδιοριστούν οι αρχικές θέσεις στη στοιβασία των λιθόλιθων και να κατανοηθούν οι μέγιστες διαστάσεις και τα υδροστατικά χαρακτηριστικά του πλοίου. Τα λιγοστά σωζόμενα ξυλεία από το κύτος έδειξαν τη χρήση τεχνικής κατασκευής διπλής στρώσης τεμαχίων και τενόντων. Όπως και η προέλευση του μαρμάρου, μέρος του εξοπλισμού των πλοίων (αγγεία και αμφορείς) συνδέθηκε με παραγωγές στην περιοχή του Αιγαίου-Μικροασιατικού και του Πόντου. H TAINIA ARMATA BRANCALEONE Το φρούριο της Αραγονίας επιλέχθηκε από τον Mario Monicelli για να σκηνοθετήσει μερικές σκηνές της ταινίας «Armata Brancaleone». Ο Brancaleone (Vittorio Gassman) υποκύπτει άδοξα στην επίθεση των Σαρακηνών πειρατών με την άθλια παρέα του, αφού κατέλαβε το φέουδο, που είχε εγκαταλειφθεί και από τον τοπικό πληθυσμό. OI ΠΕΙΡΑΤΕΣ UCCIALÌ Ο Ουλούκ Πασάς, ένας ισχυρός Τούρκος ναύαρχος, γεννημένος στη Λε Καστέλα, απήχθη ως αγόρι και έγινε μέρος των πειρατών της Βαρβαρίας, μέχρι την κορυφή του στρατού και της εξουσίας. Η ικανότητά του και η δύναμή του καθώς και η καταγωγή του εντυπωσίασαν ιδιαίτερα τις ιταλικές εταιρείες του δέκατου έκτου αιώνα. Σύμφωνα με ιστορικές ανακατασκευές, ο Giovan Dionigi Galeni έμπαινε σε ένα μοναστήρι για να γίνει μοναχός όταν, στα 16 του, συνελήφθη από τον Αλγερινό κουρσάρο Khayr al-Dīn Barbarossa το 1536, στη Le Castella. Το αιχμάλωτο αγόρι τοποθετήθηκε αμέσως στα κουπιά ως σκλάβος, αλλά κατάφερε να επιβιώσει χάρη σε μια ασυνήθιστη αντίσταση και στην κατανόηση των κωδικών του εχθρού. Σε αυτή την αλλαγή, τον βοήθησε η επαφή με βάρβαρους κουρσάρους Καλαβρικής καταγωγής, συμπεριλαμβανομένου του Ja 'Far Pascià, την κόρη του οποίου παντρεύτηκε, αφού ασπάστηκε το Ισλάμ για να μπορέσει να σκοτώσει χωρίς συνέπειες έναν Τούρκο από τον οποίο είχε προσβληθεί. Το θράσος του αποτυχημένου καλαβριανού μοναχού ήταν τεράστιο. Ως ιδιώτης μαινόταν σε όλη τη Μεσόγειο και προέβη σε πράξεις απερίσκεπτης ληστείας. Αποβίβασε τις ακτές και τα δάση της Σικελίας και της Ναπολιτάν, κατέλαβε πλοία, επιτέθηκε σε πόλεις και πόλεις, μέχρι που πήγε στη Λιγουρία στη Civezza, αυτή τη στιγμή στην επαρχία Imperia, η οποία κατάφερε να του αντισταθεί ένδοξα και επίσης επιτέθηκε στη Δαλματική πόλη Korcula. Προσπάθησε να αιχμαλωτίσει τον δούκα Emanuele Filiberto της Σαβοΐας. Οι θαλάσσιοι αγώνες του είχαν λοιπόν και ευρείς πολιτικούς στόχους. Λέγεται ότι είχε προσπαθήσει μάλιστα, μέσω ισχυρής τοπικής υποστήριξης, να μετατρέψει την Καλαβρία σε τουρκοκρατούμενη μουσουλμανική περιοχή, αρπάζοντάς την από τους Ισπανούς. Πρώτα έγινε αρχηγός του στόλου της Αλεξάνδρειας, μετά Πασάς του Αλγερίου και τέλος μπέης (κυβερνήτης) της Τρίπολης, έγινε ναύαρχος του οθωμανικού στόλου, πολέμησε στο Lepanto. Στην Ιταλία, ο πρώην επίδοξος μοναχός ονομαζόταν «ο αποστάτης» ή, δημοφιλώς Uccialì, που προέρχεται από το ισλαμικό όνομά του. Πέθανε τον Ιούλιο του 1587 στο παλάτι του στην κορυφή του λόφου Τοπ-Χάνα κοντά στην Κωνσταντινούπολη και άφησε τους πολλούς σκλάβους και υπηρέτες του σπίτια και περιουσιακά στοιχεία, συγκεντρωμένα σε ένα χωριό που ίδρυσε και ονόμασε «Νέα Καλαβρία». Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, στο νεκροκρέβατό του θα επέστρεφε στη χριστιανική πίστη, αλλά οι Τούρκοι ιστορικοί αρνήθηκαν αυτό το ενδεχόμενο, δεδομένου ότι ήδη στη ζωή του τού είχαν προσφέρει φέουδα και πλούτη σε χριστιανικά εδάφη που πάντα αρνιόταν, προτιμώντας την ελευθερία την οποία οι χριστιανοί που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ εκείνη την εποχή απολάμβαναν. Le Castella Η πόλη Le Castella της νήσου Capo Rizzuto αντιπροσωπεύει ό,τι έχει απομείνει από μια πιο μεγάλη αρχαία περιοχή. Το φρούριο περιβάλλεται από το θαλάσσιο καταφύγιο Capo Rizzuto και από ένα από τα δωμάτια είναι δυνατή η παρατήρηση του βυθού χάρη στις υποβρύχιες κάμερες που είναι τοποθετημένες σε θαλάσσιο περιβάλλον. Το φρούριο χτισμένο το δέκατο πέμπτο αιώνα ποτέ δεν φιλοξένησε την αρχοντιά του τόπου αλλά χρησίμευσε ως καταφύγιο για στρατιώτες που οχυρώνονταν ενάντια στις επιθέσεις των εισβολέων από τη θάλασσα. Το σημερινό οχυρό στηρίζεται σε θεμέλια που χρονολογούνται από την ελληνιστική περίοδο, χρησιμοποιήθηκε με την πάροδο του χρόνου και από τους Ρωμαίους στην υποχώρηση του Αννίβα. Ακόμα και σήμερα είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε τις διαφορετικές οικοδομικές φάσεις που επικαλύπτονται η μία πάνω στην άλλη σε διαφορετικές περιόδους, Νορμανδούς, Σουηδούς, Βυζαντινούς, Ανγεβίνους και Αραγονούς που ύψωσαν στα ελληνικά τείχη ισχυρές άμυνες καστελάνες σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Το φρούριο που δεχόταν συνεχώς επιθέσεις από τους Τούρκους, παρέμεινε κατοικημένο μέχρι τις αρχές του 800, όταν ο πληθυσμός μετακόμισε στη στεριά δίνοντας ζωή σε ένα μικρό χωριό ναυτικών, το σημερινό τουριστικό κέντρο. Η αρχική μονάδα του οχυρού χρονολογείται από την εποχή των Αγγεβίνων, καθώς και ο τεράστιος κυλινδρικός πύργος. Τώρα έχει σχήμα που δόθηκε τον δέκατο έκτο αιώνα και δεσπόζει στο συγκρότημα του φρουρίου με τη μεγαλοπρέπειά του. Το αρχικό εργοστάσιο του 13ου αιώνα χτίστηκε για να υπερασπιστεί τον κόλπο του Capo Rizzuto και είναι μέρος του συστήματος οχυρώσεων των Αγγεβίνων. Προς τα τέλη του 15ου αιώνα το φρούριο πέρασε στα χέρια της Αραγονίας και μεταξύ 1510 και 1526 ο κόμης Καράφα υλοποίησε, σύμφωνα με τις ισπανικές κατασκευαστικές χρήσεις, τους τετράπλευρους εμβολοφόρους προμαχώνες. Ο πύργος, χωρισμένος σε τρία πατώματα που συνδέονται μεταξύ τους με μία σπειροειδή σκάλα, παρουσιάζει στη βάση του ένα πρόχωμα για τη συλλογή και διατήρηση νερού από τη βροχή. Στο εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν τα τυπικά απομεινάρια αστικής συσσώρευσης, ένα είδος μικρού χωριού με καταστήματα και ερείπια μιας μικρής εκκλησίας. Η Le Castella ήταν συχνά το επίκεντρο ισχυρών διαμάχων και δεχόταν πειρατικές επιθέσεις: το 1459 ο βασιλιάς Φερδινάνδος της Αραγονίας κατέβηκε στο πεδίο της μάχης, ενάντια στον ευγενή φεουδάρχη, Αντόνιο Σεντέλες. Στη συνέχεια, η Castella υποβλήθηκε σε διαφορετικές οικογένειες ευγενών όπως οι Carafa, Ruffo, Filomarino, Baraccos και Berlingeris. Μεταξύ 1548 και 1553 οι πειρατές Dragut και Barbarossa λεηλάτησαν την περιοχή. Το 1799 η Καστέλα ήταν ακόμα το κέντρο τόσο της μάχης μεταξύ Γάλλων και Βουρβόνων όσο και ο τόπος απόβασης των στρατευμάτων που προέρχονταν από τη Σικελία. Αργότερα, η Castella συμπεριλήφθηκε πρώτα στην περιοχή του Crotone και στη συνέχεια έγινε μέρος του Isola di Capo Rizzuto. Κοντά στο φρούριο της Αραγονίας, ο βυθός «Le Castella» φιλοξενεί τα ερείπια ενός αρχαίου ελληνικού λατομείου μαζί με εκείνα ενός επιβλητικού ναυαγίου. ενώ στην τοποθεσία «Capo Alfieri», οι δύτες θα μπορούν να εξερευνήσουν μερικές αρχαίες ρωμαϊκές μυλόπετρες. Capo Colonna
Το ακρωτήριο του Capo Colonna φιλοξενεί το ομώνυμο Αρχαιολογικό Πάρκο, όπου βρισκόταν από την αρχαιότητα το σπουδαίο Ηραίο Λακίνιο. Το Πάρκο εκτείνεται σε 30 εκτάρια γης που χρησιμοποιείται για ανασκαφές και άλλα 20 εκτάρια που καλύπτονται από δάσος και τη γνωστή «Μακία της Μεσογείου». Το Ηραίο Λακίνιο είναι μία από τις πιο διάσημες ιερές περιοχές ολόκληρης της μεσογείου που σχετίζεται με το μαγευτικό ιερό που είναι αφιερωμένο στη θεά Ήρα τη Λακίνια. Η είσοδος του Πάρκου αποτελείται από το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, μία δομή με τρία υπόστεγα χτισμένα μέσα στο έδαφος για να μειώσουν το περιβαλλοντικό αντίκτυπο, που συλλέγει τα ευρήματα των ανασκαφών. Μια μεγάλη δεντρόφυτη λεωφόρος, βυθισμένη στην καταπράσινη «Μακία της Μεσογείου», οδηγεί στα πρώτα στοιχεία του Αρχαιολογικού Πάρκου. Στο τέλος της λεωφόρου υπάρχουν τα τείχη του VI αιώνα π.Χ. Ενισχύθηκαν αργότερα από τους Ρωμαίους και από τους οποίους φαίνεται καθαρά το opus reticolatum. Διασχίζοντας την είσοδο της Via Sacra, πλάτους 8,5 μέτρων και ανακαλύφθηκε εν μέρει το 1987, είναι δυνατό να εισέλθουμε στον χώρο του ιερού της Ήρας Λακινίας, που προστατεύεται καλά από το μεγάλο κουρτινότοιχο που ενισχύεται βόρεια και νότια από δύο εξωτερικούς πύργους. Ο ιερός χώρος χωρίζεται σε δύο ζώνες με προσανατολισμό προς τα ανατολικά, και διασχίζεται από την επίσημη Via Sacra. Το Καταγώγιον, ξενοδοχείο για προνομιούχους προσκυνητές, είναι ευθυγραμμισμένο προς τη βόρεια πλευρά και παρουσιάζει περιστύλιο με γυψωμένους κίονες και κιονόκρανα δωρικού ρυθμού του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.Χ. Το Εστιατόριο, ένα κτίριο για συμπόσια, που βρίσκεται κατά μήκος της νότιας πλευράς της πίστας χρονολογείται σε αυτήν την περίοδο. Τα δύο κτίρια δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως. Ο ναός της Ήρας Λακινίας, το πιο σημαντικό αξιοθέατο του πάρκου, βρίσκεται απέναντι από την είσοδο της Via Sacra, στην ανατολική πλευρά του ακρωτηρίου του Capo Colonna. Ο ναός κατασκευάστηκε σε δωρικό ρυθμό με ορθογώνια κάτοψη 6x19 κιόνων και χρονολογείται στον 5ο αιώνα π.Χ. Δυστυχώς σήμερα από τον ναό έχει απομείνει μόνο ένας κίονας με στύλο: δωρικού ρυθμού, ύψους 8,5 μέτρων με 20 επίπεδες αυλακώσεις και η ισχυρή βάση που αποτελείται από 10 επίπεδα τετραγωνικών ογκόλιθων. Βρέθηκαν δίπλα στο ναό τα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου που ονομάζεται Β με ορθογώνια κάτοψη 22x9 μέτρα. Στον χώρο έξω από το ιερό, αλλά ακόμα μέσα στο Αρχαιολογικό Πάρκο, έχουν ανασκαφεί διάφορα οικιακά περιβάλλοντα, που υποδηλώνουν τις κατοικίες των ιερέων, ένα ρωμαϊκό λουτρό και μια ρωμαϊκή έπαυλη, αμφότερα του 3ου αιώνα μ.Χ. Τα ευδιάκριτα αντικείμενα που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στο Αρχαιολογικό Πάρκο χωρίζονται στα διάφορα μουσεία της πόλης του Crotone. Οι τελευταίες ανακαλύψεις βρίσκονται στο νέο και παρακείμενο Μουσείο του Capo Colonna, ενώ κάτι από την προαποικιακή εποχή εκτίθεται στο Antiquarium του Torre Nao, που βρίσκεται μέσα στο Αρχαιολογικό Πάρκο. Τα πρώτα ευρήματα της Αρχαϊκής περιόδου και κυρίως ο πολύτιμος θησαυρός της Ήρας τοποθετούνται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Crotone.
Τοποθετημένη στο σταυροδρόμι μεταξύ της κυρίως ηπειρωτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου, ανάμεσα στο Σαρωνικό και Κορινθιακό κόλπο, μόλις 84 χιλιόμετρα από την Αθήνα, η Κόρινθος είναι μια σημαντική πόλη, στη Νεότερη ελληνική, την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή εποχή. Το 734 π.Χ. οι Κορίνθιοι ίδρυσαν την πόλη των Συρακουσών, την ισχυρότερη ελληνική αποικία στη Μεσόγειο, στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού της Σικελίας, δίπλα στον κόλπο των Συρακουσών από την πλευρά του Ιονίου. Η επιρροή των Κορινθίων είναι εμφανής μέχρι και σήμερα, που η πόλη είναι γνωστή για την ελληνική ιστορία της, την κουλτούρα, τα αμφιθέατρα και την αρχιτεκτονική της. 7ημερο πρόγραμμα - Στον Πατραϊκό και Κορινθιακό Κόλπο
Μέρα 1η – ΠΑΤΡΑ
Επίσκεψη στην πόλη της Πάτρας, ξενάγηση Διαδρομή με αυτοκίνητο προς της Ολυμπία. Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο Γεύμα κοντά στον αρχαιολογικό χώρο Διαδρομή με αυτοκίνητο από την Ολυμπία στην Πάτρα Check in, τακτοποίηση στο σκάφος, καλωσόρισμα, παρουσίαση του προγράμματος και της κρουαζιέρας Δείπνο στην πόλη και βραδινή έξοδος Μέρα 2η – ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ Αναχώρηση από την Πάτρα προς Ναύπακτο Περιήγηση στην πόλη και επίσκεψη στο Βενετσιάνικο Κάστρο Γεύμα στη Ναύπακτο με θέα τη θάλασσα Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με την αγγειοπλαστική και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα αγγειοπλαστικής Δείπνο στην πόλη. Διανυκτέρευση στο σκάφος Μέρα 3η – ΑΙΓΙΟ Αναχώρηση για το Αίγιο, θαλάσσια σπορ & άλλες δραστηριότητες Προβολή οπτικοαουστικού υλικού σχετικά με το Ελληνικό φαγητό και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί Γεύμα στο σκάφος στα χνάρια του Αρχαίου Ελληνικού Δείπνου και οινογνωσία. Επίσκεψη στο Αίγιο Δείπνο στην πόλη και βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος Μέρα 4η – ΓΑΛΑΞΙΔΙ Πλεύση από το Αίγιο προς το Γαλαξίδι Επίσκεψη στο Γαλαξίδι. Γεύμα σε ταβέρνα με θέα τη θάλασσα Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με την περιβαλλοντική συνείδηση και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα Μικροπλαστικών Δείπνο στο σκάφος και γευσιγνωσία ελαιόλαδου Μέρα 5η – ΙΤΕΑ – ΔΕΛΦΟΙ Πλεύση από το Γαλαξίδι προς Ιτέα Προβολή οπτικοακουστικού υλικού για την αρχαιολογική τοποθεσία των Δελφών Διαδρομή με αυτοκίνητο από την Ιτέα στου Δελφούς. Επίσκεψη του αρχαιολογικού χώρου Γεύμα σε γραφική ταβέρνα σε χωριό κοντά στους Δελφούς Ξεκούραση & απόλαυση της φύσης με τη θέα των βουνών Διαδρομή με αυτοκίνητο από τους Δελφούς πίσω στη Ιτέα. Δείπνο στην Ιτέα και επιστροφή στο σκάφος Μέρα 6η – ΗΡΑΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ – ΚΟΡΙΝΘΟΣ Αναχώρηση από την Ιτέα για το Ηραίο της Περαχώρας & προβολή οπτικοακουστικού υλικού Κόρινθο. Γεύμα στο σκάφος Πλεύση από το Ηραίο προς τη Διωλκό. Προβολή οπτικοαουστικού υλικού για τη Διωλκό. Επίσκεψη του αρχαιολογικού χώρου στη Διωλκό Αναχώρηση από την Διωλκό για την Κόρινθο. Άφιξη στην Κόρινθο, βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος Μέρα 7η – ΚΟΡΙΝΘΟΣ Προβολή οπτικοακουστικού υλικού για τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Κορίνθου Διαδρομή με αυτοκίνητο στην Αρχαία Κόρινθο. Επίσκεψη του αρχαιολογικού χώρου Διαδρομή με αυτοκίνητο από την Αρχαίο Κόρινθο πίσω στην πόλη της Κορίνθου. Γεύμα σε εστιατόριο. Συζήτηση του ταξιδιού (φόρμα αξιολόγησης, ερωτηματολόγιο) (Προαιρετικό) Θα πραγματοποιηθεί εκδρομή με ιστιοπλοΐα από την πόλη της Κορίνθου στον Σαρωνικό κόλπο διασχίζοντας τη διώρυγα της Κορίνθου. Δείπνο εν πλω με θέα στον Σαρωνικό. Η Λευκάδα είναι ένα ελληνικό νησί στο Ιόνιο Πέλαγος στη δυτική ακτή της Ελλάδας, που ενώνεται με την ηπειρωτική χώρα με μία οδό και με πλωτή γέφυρα. Ορισμένοι ακαδημαϊκοί υποθέτουν ότι η Λευκάδα είναι η ομηρική Ιθάκη και ότι το παλάτι του Οδυσσέα βρισκόταν στο Νυδρί στη νότια ακτή του νησιού. Η περιοχή του δήμου Απολλωνίας έχει κατοικηθεί από πολύ παλιά, όπως αποδεικνύεται από κάποια περιορισμένα ευρήματα της Παλαιολιθικής και Νεολιθικής περιόδου (3.500 π.Χ.) που ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές του αρχαιολόγου Wilhelm Dorpfeld. Στην κοιλάδα της Βασσιλικής, η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει φέρει στο φως αρχαία ερείπια (ερείπια πύργων), τα οποία πιθανότατα ανήκουν σε μία αρχαία πόλη και σε σημεία στο Μαρμαρά, στο Πυργί στην Κλησματία και στο Μαραντοχώρι. Στο ακρωτήρι του Δουκάτου βρίσκονται ερείπια και αρχιτεκτονικά μέρη από το ναό του Απόλλωνα Λευκάτα. Το συγκεκριμένο ιερό ήταν ιδιαίτερα διάσημο στον αρχαίο κόσμο. 7ήμερο πρόγραμμα - Στο Γύρο της Λευκάδας
ΜΕΡΑ 1η – ΛΕΥΚΑΔΑ
Περιήγηση στην πόλη Ενημέρωση και παρουσίαση με οπτικοακουστικό υλικό για το νησί της Λευκάδας και την ιστιοπλοϊκή διαδρομή Επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο της Λευκάδας. Γεύμα Check in, τακτοποίηση στο σκάφος, καλωσόρισμα, παρουσίαση του προγράμματος και της κρουαζιέρας Δείπνο σε εστιατόρια με θέα τη θάλασσα & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 2η – ΜΕΓΑΝΗΣΙ – ΒΑΘΥ Πλεύση στο Στενό Νυδρί Πλεύση στη νήσο Σκορπιό. Στάση για βουτιά Γεύμα στο σκάφος Αναχώρηση από το Σκορπιό για τη νήσο Μεγανήσι Δείπνο στο Βαθύ. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 3η – ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΛΙΑΣ Αναχώρηση για παραλία Αγιοφύλλι Στάση για κολύμπι και άλλες δραστηριότητες. Γεύμα στο σκάφος Προβολή οπτικοακουστικού υλικού για την αγγειοπλαστική και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα αγγειοπλαστικής Αναχώρηση για τα Σύβοτα (Λευκάδα) Προβολή οπτικοαουστικού υλικού σχετικά με το Ελληνικό φαγητό και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί Δείπνο στο σκάφος στα χνάρια του Αρχαίου Ελληνικού Δείπνου και οινογνωσία. ΜΕΡΑ 4η – ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ Αναχώρηση από τα Σύβοτα για κοντινές παραλίες του νησιού. Σύντομές στάσεις για κολύμπι μέχρι το γεύμα. Γεύμα στο σκάφος – Ξεκούραση Αναχώρηση για το Φισκάρδο Άφιξη στο λιμάνι Φισκάρδο, περιήγηση και βραδινή έξοδος. Επιστροφή και διανυκτέρευση στο σκάφος ΜΕΡΑ 5η – ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με την περιβαλλοντική συνείδηση και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί Πλεύση από το Φισκάρδο προς Ακρόπολη Αλαλκομενών. Δραστηριότητα Μικροπλαστικών Επίσκεψη στη σπηλιά Μελισσάνη, στάση για βουτιά Γεύμα στο σκάφος και γευσιγνωσία ελαιολάδου Αναχώρηση από τη σπηλιά Μελισσάνη προς Σάμη Περιήγηση στην πόλη της Σάμης Πλεύση από τη Σάμη προς Ιθάκη Άφιξη στην Ιθάκη, δείπνο σε ταβέρνα με θέα τη θάλασσα. Επιστροφή και διανυκτέρευση στο σκάφος ΜΕΡΑ 6η – ΑΡΧΑΙΕΣ ΟΙΝΙΑΔΕΣ Αναχώρηση από το Βαθύ προς τον Αστακό Διαδρομή από τον Αστακό προς τον αρχαιολογικό χώρο Οινιάδων Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο των Οινιάδων. Γεύμα σε μικρή γραφική ταβέρνα Διαδρομή από τις Οινιάδες στον Αστακό. Περιήγηση και ξενάγηση Δείπνο στο λιμάνι του Αστακού και βραδινή έξοδος. Επιστροφή και διανυκτέρευση στο σκάφος ΜΕΡΑ 7η – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ Συζήτηση του ταξιδιού (φόρμα αξιολόγησης, ερωτηματολόγιο) Πλεύση από τον Αστακό πίσω στη Λευκάδα Στάση για βουτιά Γεύμα στο σκάφος Επιστροφή στη Λευκάδα Η Κέρκυρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί στο σύμπλεγμα του Ιονίου. Σύμφωνα με τον Στράβωνα η Κέρκυρα ταυτίζεται με την ομηρική Σχερία και οι παλαιότεροι κάτοικοί του ήταν οι Φαίακες. Το νησί έχει ταυτοποιηθεί από ορισμένους ακαδημαϊκούς ως η αρχαία Σχερία, το λεγόμενο νησί των Φαιάκων, όπως περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου, αν και δεν έχουν βρεθεί απολύτως πειστικές αποδείξεις για αυτή τη θεωρία, είτε και για την τοποθεσία της Ιθάκης. Αδιαμφισβήτητα πριν την ίδρυση των Συρακουσών, η Κέρκυρα είχε αποικηθεί από Κορίνθιους, το 730 πΧ, ωστόσο, όπως φαίνεται, υπήρχε και παλιότερα αποικιστικό ρεύμα από την Ερέτρια. Γεμάτη εμπορικά οφέλη η τοποθεσία της Κέρκυρας, ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα, καθώς και το εύφορο υπέδαφος στο νότιο τμήμα του νησιού ευνόησαν την ανάπτυξη του, ενώ αφετέρου, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία, όχι μόνον Κορίνθιων αποίκων, που διατήρησαν, σε αντίθεση με το κορινθιακό πρότυπο, ψυχρές, έως και εχθρικές σχέσεις προς τη μητέρα πόλη. 7ημερο πρόγραμμα - Στο γύρο της Κέρκυρας
ΜΕΡΑ 1η – ΚΕΡΚΥΡΑ
Περιήγηση στην παλιά πόλη και εισαγωγική συζήτηση για τη Μεγάλη Ελλάδα. Επίσκεψη στα αρχαιολογικά μουσεία της Κέρκυρας και της Παλαιόπολης. Προβολή οπτικοακουστικού υλικού για τη Μεγάλη Ελλάδα και γεύμα Επίσκεψη στο ιερό της Αρτέμιδος, στο Μον Ρεπό και στο Μνημείο του Μενεκράτη Check in, τακτοποίηση στο σκάφος, καλωσόρισμα, παρουσίαση του προγράμματος και της κρουαζιέρας Δείπνο σε εστιατόρια με θέα τη θάλασσα & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 2η – ΙΩΑΝΝΙΝΑ Αναχώρηση για το Λιμάνι της Ηγουμενίτσας Ενημέρωση και προβολή οπτικοακουστικού υλικού για το νησί της Κέρκυρας και τη διαδρομή της κρουαζιέρας Μεταφορά με αυτοκίνητο στη Δωδώνη. Επίσκεψη στο ιερό της Δωδώνης Μεταφορά με αυτοκίνητο στα Ιωάννινα. Επίσκεψη του αρχαιολογικού μουσείου Γεύμα στα Ιωάννινα με θέα τη λίμνη Περιήγηση στην πόλη και επίσκεψη στο γραφικό νησί της λίμνης Γεύμα στο νησάκι των Ιωαννίνων Επιστροφή στην Ηγουμενίτσα με αυτοκίνητο Διανυκτέρευση στη σκάφος ΜΕΡΑ 3η – ΣΥΒΟΤΑ – ΠΑΡΓΑ Αναχώρηση για Σύβοτα Στάση στην παραλία Καραβοστάσι για βουτιά Άφιξη στα Σύβοτα. Γεύμα σε ταβέρνα με θέα τη θάλασσα Αναχώρηση για Πάργα Άφιξη στην Πάργα, περιήγηση Δείπνο εν πλω και γευσιγνωσία ελαιόλαδου ΜΕΡΑ 4η – ΠΑΡΓΑ – ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ Μεταφορά με αυτοκίνητο στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα και επίσκεψη της τοποθεσίας Δραστηριότητες και σπορ στον ποταμό Αχέροντα (Ράφτιγκ, πεζοπορία κλπ.) Επιστροφή στην Πάργα. Γεύμα κοντά στο λιμάνι. Προβολή οπτικοακουστικού υλικού και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί – Δραστηριότητα αγγειοπλαστικής. Δείπνο εν πλω Αναχώρηση για Αντίπαξους. Άφιξη κατά τη διάρκεια της νύχτας ΜΕΡΑ 5η – ΑΝΤΙΠΑΞΟΙ Πρωινή βουτιά & θαλασσινές δραστηριότητες στου Αντίπαξους Γεύμα στους Αντίπαξους Περιήγηση και γύρος του νησιού Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με την Ελληνική κουζίνα και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δείπνο εν πλω στα χνάρια της Αρχαίας Ελληνικής Κουζίνας και οινογνωσία Αναχώρηση για Παξούς. Άφιξη κατά τη διάρκεια της νύχτας ΜΕΡΑ 6η – ΠΑΞΟΙ Πρωινή βουτιά & γύρος του νησιού Γεύμα στους Παξούς Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με την περιβαλλοντική συνείδηση και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα Μικροπλαστικών Βραδινή έξοδος Αναχώρηση για Μπενίτσες. Άφιξη κατά τη διάρκεια της νύχτας ΜΕΡΑ 7η – ΜΠΕΝΙΤΣΕΣ Αρχαιολογικός χώρος στις Μπενίτσες Συζήτηση του ταξιδιού (φόρμα αξιολόγησης, ερωτηματολόγιο) Γεύμα στις Μπενίτσες Επιστροφή στην Κέρκυρα
Η διαδρομή που πραγματοποιείται κατά μήκος της ακτής της Καλαβρίας είναι θεματικά αφιερωμένη στην ανακάλυψη ορισμένων από τις πιο σημαντικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, την οποία ακολούθησαν οι αρχαίοι άποικοι από την Ελλάδα, περισσότερα από 2500 χρόνια πριν, θα επισκεφθούμε το Κοτρόνε, την Κολονία, την Καυλονία, τη Λοκρίδα, την Καλαβρία και άλλα σημεία ιστορικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Το ταξίδι μας είναι ΄φόρος τιμής στη στενή και διαπλεγμένη επαφή που ανέπτυξε ο πολιτισμός της Μεγάλης Ελλάδας ευθύς εξαρχής με τη θάλασσα, αντλώντας από εκεί δύναμη και ευημερία.
7ημερο πρόγραμμα - Στην Ιόνια Καλαβρία
ΜΕΡΑ 1η – REGGIO CALABRIA
Καλωσόρισμα στο Δημαρχείο της πόλης, παρουσίαση του προγράμματος και της κρουαζιέρας Γεύμα και κατά μήκος του παραλιακού πεζόδρομου και στο κέντρο της πόλης Check in, τακτοποίηση στο σκάφος Πλεύση προς την πόλη Scilla Αναχώρηση και πλεύση προς το λιμάνι της Rocella Ionica. Άφιξη κατά τη διάρκεια της νύχτας ΜΕΡΑ 2η – ROCELLA IONICA (LOCRI EPIZEPHYRII) Ενημέρωση και προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με τους Locri Epizephyrii Μεταφορά με αυτοκίνητο στους Locri Epizephyrii. Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Πάρκο και στο Μουσείο Γεύμα στους Locri σε γραφική ταβέρνα Μεταφορά με αυτοκίνητο στην πόλη Gerace, περιήγηση στο παλιό χωριό Επιστροφή στη Rocella Δείπνο σε παραδοσιακό εστιατόριο & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 3η – ROCCELLA IONIA (KAULONIA) Αναχώρηση από τη Rocella προς το λιμάνι Monasterace Προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με το Kaulon Άφιξη στην Punta Stilo, προετοιμασία για κατάδυση με ή χωρίς αναπνευστήρα στην υποβρύχια τοποθεσία του Capo Cocinto Γεύμα στο σκάφος Μεταφορά στη στεριά και επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο και το ιερό του Kaulon Μεταφορά με αυτοκίνητο στο Stilo και επίσκεψη στην εκκλησία “Cattolica” Επιστροφή στο σκάφος και πλεύση προς Rocella Δείπνο σε εστιατόριο & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 4η – ΠΛΕΥΣΗ Αναχώρηση από τη Rocella προς τη Castella Προβολή οπτικοακουστικού υλικού και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα Μικροπλαστικών Προβολή οπτικοακουστικού υλικού με γενικότερες πληροφορίες για τη Μεγάλη Ελλάδα Γεύμα στο σκάφος Προβολή οπτικοακουστικού υλικού και συζήτηση για τη δραστηριότητα που ακολουθεί. Δραστηριότητα αγγειοπλαστικής Άφιξη στο λιμάνι της Castella Δείπνο σε εστιατόριο & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 5η – LE CASTELLA Πλεύση προς το ναυάγιο Bengala και δραστηριότητα με sonar (με προαιρετική κατάδυση) Γεύμα στο σκάφος Επίσκεψη στο «Ναυάγιο των Cannons» στο Capo Bianco (με κατάδυση ή κατάδυση με αναπνευστήρα) Επιστροφή στην Castella Επίσκεψη στις Αρχαίες Ελληνικές Στήλες του Κάστρου Aragonese Δείπνο σε εστιατόριο & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 6η – LE CASTELLA KAI CROTONE Αναχώρηση από το λιμάνι της Castella Άφιξη στο Capo Cimiti και επίσκεψη στο ναυάγιο Columns (με κατάδυση ή κατάδυση με αναπνευστήρα) Πλεύση προς το ναυάγιο του Punta Scifo D: παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού, κατάδυση και δραστηριότητα εικονικής πραγματικότητας. Γεύμα εν πλω και προβολή οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με το Capo Colonna Άφιξη στο Crotone και μεταφορά με αυτοκίνητο στο αρχαιολογικό μουσείο και πάρκο του Capo Colonna Δείπνο στο Crotone στα χνάρια της αρχαίας Ελληνικής κουζίνας & βραδινή έξοδος. Επιστροφή στο σκάφος ΜΕΡΑ 7η – CROTONE ΕΠΙΛΟΓΗ 1 Παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού σχετικά με το Crotone Επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο και βόλτα κατά μήκους της παλιάς πόλης και της αγοράς Συζήτηση του ταξιδιού (φόρμα αξιολόγησης, ερωτηματολόγιο) Γεύμα σε εστιατόριο ΕΠΙΛΟΓΗ 2 Παρουσίαση σχετικά με το Crotone Επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο και βόλτα κατά μήκους της παλιάς πόλης και της αγοράς Γεύμα σε εστιατόριο Επίσκεψη στο μουσείο και τους κήπους του Πυθαγόρα και βόλτα κατά μήκους του παραλιακού πεζόδρομου Συζήτηση του ταξιδιού (φόρμα αξιολόγησης, ερωτηματολόγιο) Μεταφορά με αυτοκίνητο στο Cirò για δείπνο και οινογνωσία |